noorwegen blogs

Engels… no problem at all. In ‘t Duits kan ik me prima verstaanbaar maken en als een Fransman niet ratelt, versta ik ‘m best. En na twintig jaar Thailand heb ik aardig wat Thaise woordjes in mijn babbelbestand. De cursus Bahasa Indonesia is meeverhuisd naar Spanje en staat geduldig in een kastje te wachten. Maar Noors…

Toen Maarten een aantal jaren geleden verliefd werd op een Noorse, sjouwde hij zijn Alphense inboedel in een busje en vertrok naar Noorwegen. Z’n meisje pakte het slim aan… Ze sprak alleen Noors tegen hem. Zo had ie ‘t in no time onder de knie!

Omdat je in Noorwegen uitstekend met Engels uit de voeten kunt, stond een cursus Noors niet op mijn to-do list. Maarten en z’n vriendin dachten daar anders over en stuurden als niet zo’n stille hint een woordenboekje Nederlands-Noors mee in een verrassingspakket. Hmm… ze hadden andere ideeën bij een oma op afstand.

Vanzelfsprekend stapte ik in het vliegtuig om kleindochter Mila’s eerste verjaardag mee te vieren.

Wat een heerlijk feest. Tijdens een uitstapje zat ik gezellig naast haar achter in de auto. Vanuit haar autostoeltje keek ze me stralend aan en zei ‘Hi!’. Ik antwoordde even stralend ‘Hi!’ Haar repliek was ‘Hi!’ Zo hadden we een uitstekend gesprek.

Een jaar later was haar woordenschat flink uitgebreid en ik pikte lekker eenvoudige woordjes op. ‘s Morgens waren ochtendmensen Mila en ik als eerst wakker. Samen drentelden we naar de keuken. Ze wilde wel ‘saft’ en een broodje. Met ‘ost’ (kaas) of ‘schinken’ (ham) vroeg ik haar. Gewapend met ontbijt besloten we een dvd’tje van ‘baby stjerner’ te kijken. Het zonnetje van de Teletubbies was door Mila ‘babyster’ gedoopt.

Bij het zien van een flink meer riep Mila verrukt ‘masse wan!’ (veel water!). Ik sloeg het allemaal op in mijn Noorse vocabulair. Eigenlijk snapte ik er geen barst van toen Maarten z’n dochter in pyjama vroeg om oma een natte kus te geven. Verwonderd keek ik hem aan en hij legde ‘t lachend uit. ‘Natt kyss, mam. Dat betekent nachtkus in het Noors!’ Ah…

Vorige week Skypte ik met Maarten en keek in het stralende, maar verlegen snoetje van Mila. Ze rende uit beeld de woonkamer in. Daar hoorde ik haar in onvervalst Nederlands zeggen: ‘Hé, dat is oma joh!’