To the zoo

Weekend… Nathan (bijna 11) hoeft natuurlijk niet naar school en mijn schoondochter heeft op zaterdag alleen ‘s morgens patiënten in de kliniek. De hele zondag ligt blanco voor ons open. Gaan we naar het strand? Of toch ‘to the zoo’? De meningen zijn verdeeld, het is allebei namelijk hartstikke leuk!

Nathan en zijn vriendje Harry mogen kiezen en na ruim overleg besluiten ze dat het de dierentuin moet worden. Na een fantastisch ontbijt in een nieuw, hippig tentje (blog volgt) stappen we met z’n allen in de auto. En dan bedoel ik dus met zijn allen! Zoon Frank achter het stuur (ik rijd voor geen goud in het drukke Thailand aan de verkeerde kant van de weg), zijn vrouw Fuse, de jongens dus, de kleine Eli (richting 2), de nanny en ik… Een beetje proppen, maar het lukt.

Khao Kheow Open Zoo tussen Bangkok en Pattaya is niet zomaar een dierentuintje. Het is werkelijk enorm en voorheen reed je in je eigen auto van ‘continent naar continent’. Dit kan nog steeds, maar het is natuurlijk véél leuker om met een golfkarretje door het park te sjezen! De grote karren, waar we allemaal in passen, blijken al verhuurd te zijn. Frank kijkt me vragend aan. ‘Twee kleintjes  dan maar?’

Tja… hoe moeilijk kan het zijn om in een golfkar te rijden? Het stuur zit in elk geval aan de goede kant. ‘Tuurlijk!’, zeg ik stoer. In een luttele 15 seconden krijg ik uitleg over de knopjes en pedalen. Ik hobbel eerst wat onwennig achter Frank aan, maar krijg er al snel lol in. Eitje, zo’n ding besturen!
We rijden van de rode panda’s naar de witte leeuwen, van de schattige ottertjes naar de enorme hippo’s. Ik parkeer moeiteloos in, steek keurig achteruit. Ze laten trouwens in the zoo de natuur fijn z’n gang gaan. Niks gekortwiekte struiken of onkruidvrije verblijven. Je moet goed zoeken om tussen het groen een chimpansee te spotten.
Kortom, de dierentuin is absoluut Thais. Naast gloednieuwe gebouwen met alle pracht en praal zie je ook vergane glorie. Halfgare restaurantjes en afbladderend klatergoud. En hoewel ik veel liever dieren in hun natuurlijke habitat zie, was ik blij met de ‘laissez faire’ mentaliteit en de flinke verblijven. En met m’n golfkar ervaring natuurlijk!