familiebezoek

Of ik een paar weken langer wilde blijven, vroeg mijn schoondochter me tijdens mijn vorige reis. Ze zou haar omaatje in de provincie bezoeken. En ze wilde graag dat ik haar zou ontmoeten, voegde ze er verlegen aan toe. Nou… natuurlijk! De ticket was zo omgeboekt en we vervolgens stortten ons op een plan de campagne voor het Thaise familiebezoek.

Als we stevig zouden doorrijden was het een rit van zo’n tien uur naar Noord Oost Thailand. We besloten om op vrijdagavond te gaan rijden, een hotelletje te pakken en de volgende dag door te sjezen. Frank, Fuse, Nathan en ik vertrokken volgens dit plan, de nanny en de kleine Eli (2) stapten de volgende dag op het vliegtuig. Wel zo relaxed voor die kleine.

Achterstevoren op de wc…
Eenmaal aangekomen in Roi Et stapte ik een volkomen andere wereld binnen. Ooms, tantes, Fuse’s vader, een stapel neefjes én oma natuurlijk hadden reikhalzend naar onze komst uitgekeken. Het zijn rijstboeren met wat vee en ze wonen bij elkaar in verrekt gammele houten huisjes. Ze delen met elkaar één wc en één douche waar je uit een regenton bakjes water over jezelf heen giet. Oma, die ongeveer 90 jaar is (ze weet het zelf niet precies) klauterde verrassend lenig het laddertje op naar haar onderkomen. Fuse heeft in haar jeugd jaren bij haar gewoond.

Nathan, die zichzelf ondertussen wat te groot vindt voor Lego, had een zak vol blokjes aan de neefjes gegeven. Hun eerste Lego… Een andere first voor de familie was het verblijf in een hotel. Ze raakten er niet over uit gepraat. Niet dat ik ook maar één woord verstond. Met handen, voeten en opgestoken duimpjes begrepen we elkaar uiteindelijk toch een beetje. Oma had zelfs nog nooit op een gewone toilet gezeten, ze was de twee voetjes en een gat gewend. We hebben zachtjes staan grinniken toen we hoorden dat ze achterstevoren op de wc-bril was gaan zitten.

Hij heet Programmer (ja écht)
En nu, vijf maanden later, kwam bijna de hele bubs naar Jomtien! Drie nachtjes in een hotel aan het strand. Het was voor de neefjes Poehpa en Programmer (ja écht…) fantastisch om voor het eerst de zee te zien. En ze waren nog helemaal sprakeloos van hun eerste vlucht. Maar al gauw waren de drie jongens de zee niet meer uit te slaan. Met felgekleurde duikbrilletjes op kopieerden ze elke move van Nathan.

Drie dagen strand tijdens het Thaise familiebezoek is best lang en Nathan besloot het over een andere boeg te gooien. Hij weet dat ik weg ben van de kleine ronde schelpjes en dobberde urenlang in de branding. Telkens bracht hij weer een handjevol van deze beauties. ‘To bring home to Spain, oma’. En de twee neefjes? Die speelden rozig en gelukzalig met nóg meer Lego.