Vier en een halve maand vakantie voorpret is best lang. Zo’n twintig weken zeg maar… Toch vlogen deze weken in a flash voorbij. Het lijkt pas een week geleden dat ik opgetogen riep: ‘nog zes weken en vijf dagen!’ En nu zit ik in Thailand op ‘t balkon dit verhaal te schrijven. Over met klamme handjes achterop de scooter…
Niet alleen ik keek naar deze reis uit. Frank vond het na een half jaar skypen en bellen namelijk hoog tijd om zijn moeder in levende lijve te zien. Hij en een goede vriend/collega hebben een slimme zet gemaakt. Ze werken voor hun Amsterdamse bedrijf, maar hun computers staan in een prachtig huis aan het Thaise strand. The best of both worlds!
‘Mam, ga je mee eten halen?’ roept hij
Daar heeft deze mam wel oren naar. Een hapje halen is hier namelijk lekkerder én goedkoper dan zelf een maaltijd in elkaar knutselen. Eenmaal buiten krijg ik een helm in mijn handen geduwd. Excuse me…! Tja, de auto is wel besteld maar nog niet afgeleverd, dus een ritje op de scooter is het snelste alternatief. En laat ik daar nou niet zo wild op zijn. Mijn laatste rit was in 1979 op een Zundapp, bij mijn broer achterop richting disco.
Ach, laat ik stoer doen… De pothelm past precies. Maar houvast zoeken aan de achtersteun terwijl ik achterop de scooter zit, vind ik een tikkeltje te gedurfd. Ik omklem Frank stevig. De rit lijkt mee te vallen. In een bedeesd tempo rijdt hij over de binnenweggetjes, maar dan draait hij zonder enige waarschuwing de grote weg op.
De snelheidsmeter gaat richting 80 km/u
Wow, da’s eng! Hij suist andere scooterrijders en vrachtauto’s voorbij, wisselt zo nu en dan van baan. Eenmaal bij het restaurant stap ik opgelucht af, Frank met een nat shirt van mijn vochtige handen.
Toch heb ik het achterop-de-scooter-zitten sneller onder de knie dan verwacht. Op de terugrit zijn we bij full speed geanimeerd in gesprek en ik houd ik zelfs een boodschappentasje vast!
Zo, ik kan een rit op een Thaise ‘sekoetuh’ op mijn experience list bijschrijven!
