hoosbuien, storm en een sigaretje

Een verhaal over hoosbuien, storm en een sigaretje…

We zaten om 4 uur ‘s nachts samen aan de koffie. Huh… zo vroeg? Normaliter  ben ik niet zo’n nachtbraker, maar eergisteren werd ik wakker van een hoop herrie. Het hoosde, het onweerde en het stormde! Terwijl het weerbericht alleen een miezer bui voorspeld had. En alle deuren en patrijspoorten van de boot stonden wagenwijd open. Een hoop nattigheid

Terwijl Hans de patrijspoorten van de hutten sloot, nam ik boven een kijkje. De regen waaide horizontaal de keuken in! De spetters zaten zelfs op de vaatwasser, die toch zo’n drie meter bij de openstaande deur vandaan staat. Ik stond even perplex voordat ik tot het besef kwam dat het slim was om die deur dicht te doen.

Daarna begon ‘het grote dweilen’. Er stond namelijk zeker anderhalve centimeter water op de keukenvloer. Druk in de weer met vaatdoekjes en handdoeken, werden we er lacherig van. Hier hadden we nooit op gerekend, de wind komt altijd uit een andere hoek en de keukendeur kan normaalgesproken fijn open blijven.

Op het achterdek was alles van tafel geblazen. De asbak, de thermometer die er altijd ligt, het vergeten koffiekopje. De vlag hing als een trieste sliert rood-wit-blauw te druipen. Één van de lijntjes had ‘t begeven, zodat ie niet meer fier wapperde. Hans heeft ‘m in de hoosbui afgehaald en te drogen gelegd. Aan mij en mijn naaimachine om die lijn deze week weer vast te maken.
Tijd voor een kop koffie. En wat had ik zin in een sigaretje… Maar naar buiten om te roken was natuurlijk geen optie. Daarom installeerde ik me bij wijze van uitzondering bij de schuifpui naar het achterdek. Opeens waande ik me weer in mijn appartementje in Alphen aan den Rijn. Elke avond streek ik in de keuken neer. Op een kussentje voor de open deur naar het balkon. Genietend van de stilte rookte ik dan mijn laatste sigaret en dook vervolgens mijn bedje in. Welterusten allemaal…