Twaalf uur ‘s nachts en ik ben alleen thuis. Genietend van de rust na een gezellig drukke barbecue, rook ik in de schommelstoel m’n laatste sigaretje voor vanavond. Niet rekenend op sleutel sores…
Ik skype nog even met mijn ouders en vertel Hans via Facetime over het etentje bij de in Jomtien wonende Brabander en zijn Thaise vrouw. Nondeju, da’ was keileuk! Ik kan niet stoppen met geeuwen, de halve fles rode wijn en het sherryglas vol Jägermeister hebben deze uitwerking op mij.
Na de fijne online gesprekken knoop ik de iPad aan de oplader in mijn slaapkamer, trek de deur achter me dicht om nog even naar de wc te gaan. Hier in Thailand draai je deuren niet op slot, maar ik de deurknop zit een palletje, die je indrukt. Handig hoor, als je weer naar buiten wilt draai je gewoon aan de deurknop. Misschien een beetje té handig, want deze sufferd heeft het palletje van de slaapkamerdeur ingedrukt. Hartstikke op slot!
Door het raam dan maar?
Buiten rook ik nog maar een sigaretje, bekijk leuke tasjes op mijn tablet en bedenk een plan de campagne. Alleen thuis, Frank en consorten zijn naar de bios en zullen pas rond 03.00 uur thuis zijn… Ook Franks collega is nog in geen velden of wegen te bekennen. In het donker loop ik om het huis heen en lokaliseer mijn slaapkamerraam. Misschien is ie niet op slot en kan ik erdoor klimmen. Wishful thinking, potdicht natuurlijk!
Er zit niks anders op dan te wachten op Frank, die een ring met drie slaapkamersleutels bij zich heeft. Ik val om van de slaap en besluit om op Franks bed te gaan liggen totdat ze thuis zijn. Wat een ellende…
Opeens realiseer ik me dat zijn kamer niet op slot is. Anders had ik me niet op zijn bed z’n bed kunnen installeren. Misschien liggen de sleutels wel ergens in een laatje! Ik vind dit een briljante ingeving, ondanks mijn ietwat benevelde toestand. Gelukkig zie ik de sleutelset op het nachtkastje liggen. Joehoe, ik kan naar bed!
Voortaan goed nadenken als ik een deur achter me dichttrek. Of wat minder wijn drinken…
