Frank woont lekker ruim. Erg ruim zeg maar… En rustig. Ver van de gezellige boulevarddrukte in Jomtien en nóg verder van het rumoerige Pattaya. In de outskirts van Jomtien vind je z’n huis in een zijstraat van een zijstraat
Op Franks boodschappenlijstje staat een beeldscherm, een hard disk en een Samsung Galaxy nogwat. Dan is de electronica shopping mall in Pattaya Klang the place to be. Klang is Thais voor centrum. En da’s écht centrum; een mierennest van auto’s, scooters, open taxibusjes en vrachtwagentjes. Reisgenoot Emmie bekijkt dit alles met klamme handjes.
Het is verbazingwekkend om te zien hoe relaxed iedereen is. Geen getoeter of geschreeuw. Als je wilt invoegen, rijd je gewoon heel zachtjes door. Nemo problemo.
We vinden dat we na al dat gewinkel onszelf in de watten mogen leggen. We genieten dan ook van loeisterke espresso op het terras van S&P. Ik verslik me bijna als we een enorme klap horen. Er ligt een vrouw op straat, half onder haar scooter. Aangereden door een automobilist. Goddank staat ze voorzichtig op en wrijft eens over haar knieën. De chauffeur stapt uit de auto, ze praten wat en even later rijdt ‘t vrouwtje weg. De man raapt wat stukjes gesneuvelde bumper van straat en stapt weer in z’n auto. Er is geen verkeerd woord gevallen…
Nippend van m’n tweede espresso valt mijn mond open van verbazing. Een wegrijdende taxi heeft ter decoratie een gestreepte verkeerspion onder de voorbumper. ‘t Ding steekt uit als een wespenangel. Gelukkig ziet de chauffeuse alle wapperende handjes van omstanders. Niemand schreeuwt dat ze een #%$+& muts is.
Frank gedraagt zich als een Thai in het verkeer. Terwijl hij de auto relaxed door het mierennest manouvreert, laat ik met een gerust hart m’n ogen dichtvallen voor een hazenslaapje…
25 januari 2016
