Kleinzoon Nathan (bijna 11 jaar) is nogal gek op z’n oma en dat is absoluut wederzijds. Gelukkig is ie nog niet aan het pre-puberen en mag ik bij hem op de kamer slapen tijdens mijn verblijf in Jomtien. Omdat ik deze keer ‘s avonds laat pas arriveerde, lag hij al op één oor en schoof ik stilletjes in het kingsize bed.
Dit ritueel hebben we trouwens al vanaf zijn vierde toen hij bij z’n paps in Thailand kwam wonen. Ik vermoed trouwens dat menig moeder jaloers is op zijn slaapgedrag… Zodra zijn hoofd het kussen raakt, slaapt hij! En dat de héle nacht door zonder wakker te worden, te woelen of te draaien.
Zijn schooldag begint akelig vroeg. Het busje staat om half 8 al voor de deur. Dat betekent dat Nathan al om 06.15 uur wakker gemaakt moet worden, want echt… hij is ‘s morgens niet vooruit te branden! Gelukkig ben ik ook een early bird en maakte hem die eerste ochtend zachtjes wakker met een ‘Good morning, Nathan’. Met een grijns van oor tot oor sloeg hij zijn armen om me heen en met een slaapstemmetje zei hij blij ‘Oma!’
Nathan is een gezegend kind. Niet alleen ik was zijn wekker. De nanny, die voor z’n kleine broertje zorgt, kwam de slaapkamer in om hem te wekken. Even later zag ik het gezicht van Fuse om de hoek van de deur. Ook zij kwam hem vertellen dat het tijd was om op te staan. En met aanmoediging van ons drieën lukte het hem met gemak om uit bed te springen, onder de douche te gaan, zijn geliefde cocopufs te eten en in het schoolbusje te schuiven
