Wekenlang stond mijn koffer open en telkens gooide ik er wat in. Niet vermoedend dat we pech op pech zouden krijgen! Mijn favoriete zomerjurkjes, slippers en natuurlijk ook mijn bikini… Vakantievoorpret to the max dus. Eindelijk kon ik tevreden met de inhoud de rits dichttrekken en vervolgens in de auto richting de luchthaven van Valencia stappen. Joehoe, samen met mijn Spaanse vriendin Nely heerlijk twee weken naar Bali!
Halverwege de rit hoorden we een gek geluid. En ja hoor, een lekke band! Gelukkig waren we (te) ruim op tijd vertrokken. En wat was ik blij met Marc, die z’n hand niet omdraaide voor een bandje wisselen. Eenmaal op de luchthaven wilden we ons vaste ritueeltje uitvoeren. Eerst inchecken, een kop koffie, afscheid nemen van de wegbrengers en door naar de gate. Mis dus…
De baliemedewerkster bleef maar naar haar scherm turen.
Ik werd er nerveus van. Haar supervisor werd erbij geroepen om vervolgens samen naar het beeldscherm te staren. Het hoge woord kwam eruit. Onze laatste vlucht van Kuala Lumpur naar Denpasar met luchtvaartmaatschappij Malindo bleek namelijk niet te bestaan! Ik zag onze vakantie daardoor in het water vallen.
We hebben de volgorde van ons ritueeltje daarom maar aangepast. Met een kop koffie in de hand probeerde ik intussen de klantenservice van Schipholtickets te bereiken. Nada, noppes, niks… Er werd niet opgenomen.
Gelukkig heb ik een heel praktisch ingestelde echtgenoot. Hans stelde voor om tóch in te checken. Marc en hij beloofden bij thuiskomst direct de klantenservice van Schipholtickets weer te bellen. En mocht ‘t allemaal niet lukken, zouden ze tickets van Kuala Lumpur naar Denpasar via een andere maatschappij regelen.
Tijdens onze eerste overstap in Istanbul kreeg ik goed en slecht nieuws. Hans had uiteindelijk Schipholtickets wel vier keer aan de lijn gehad. Maar tja… zij wasten hun handen in onschuld. Zij waren alleen maar tussenpersoon en konden niks voor ons betekenen. Het goede nieuws was dat tickets geboekt waren bij Air Asia!
Je kunt je voorstellen hoe verbaasd we waren toen na een lange vlucht er een meisje bij de gate met een papier stond te wapperen. Mijn naam stond er met koeienletters op. Sprakeloos en vermoeid volgden we haar braaf naar de balie van Malindo Air.
We werden ingecheckt en konden daarna in één vloeiende beweging het vliegtuig instappen. Ze verzekerde ons bovendien met de hand op ‘t hart dat onze koffers aan boord waren. Wel doodzonde van de tickets die Hans geboekt had…
Drie uurtjes later stonden we hoopvol bij de bagageband te wachten
De één na de andere koffer werd uitgespuugd. Tevergeefs… niet onze koffers. Pech op pech dus… We zijn ondertussen een dag verder en we zijn overstag gegaan voor twee zomerjurkjes en een deodorant. Vol spanning wachten we op ‘kofferbericht’. Wordt vervolgd…
