Als je in de neus van onze boot de trap afdaalt, kom je in de bemanningshut. Twee stapelbedden en een badkamertje. Leuk hoor, maar er gaan van ze lang zal ze leven geen vier mensen in passen. Je kunt dan je kont namelijk niet keren… Hans had een briljant plan.

Één stapelbed eruit, keukentje erin. Perfect!

Marc en onze vriend Peter hebben twee weken lang gesloopt, gezaagd, gepast en gemeten. Het resultaat is echt prachtig, maar een zaagsel overal! Wat een meuk… Ik besloot op mijn handen te gaan zitten en pas te gaan schoonmaken als de klus geklaard was.

Nadat we Peter uitgezwaaid hadden, begon ik fanatiek te stofzuigen. Heel dankbaar werk, want ik zag precies waar ik bleef. Op de trap naar onze hut zette ik de stofzuiger even uit. Hmm.. wat een raar geluid. Het leek wel of er een bad leegliep. Maar wat een gekke plek, achter dit muurtje was geen badkamer te bekennen.

Dat moest onderzocht worden. ‘Hans!’, gilde ik, toen ik de deur naar de motorruimte opendeed. ‘Alles staat tot aan de drempel onder water!’ Wat een waterballet! In paniek belde ik Marc, die op dat moment in Valencia aan het fotograferen was. Het zou dus minstens een uur duren voordat hij thuis kon zijn. We hebben snel geschakeld en met een bloedvaart reed ik naar het centrum om onze monteur Patrick op te halen.

Hij liet het kippetje dat hij aan ‘t vullen was voor het middageten uit zijn handen vallen en beende met grote stappen op me af. Onderweg in de auto heb ik een grote *&#@§ geroepen naar een slome zondagsrijder voor me. Onze Zuid Afrikaanse Duitser *&#@§ stevig in het Nederlands met me mee.

Even later daalde Patrick af naar de motorruimte. Tot aan z’n enkels stond hij in het water. Het werd hem even te veel, al die uren werk waren misschien naar de ratsmodee… De grote vraag was of het zoet of zout water zou zijn. Zeewater is echt funest voor alle apparatuur.

Joehoe, ondanks alle misère waren we blij dat het zoet water was! Er bleek een leiding gesprongen te zijn en de kraan op de kade heeft vrolijk duizenden liters water de romp van de boot in gepompt.

De bilge pomp had gelukkig geen schade opgelopen en perste braaf al die liters water weer naar buiten. We hebben weer een droge motorruimte, de meeste apparatuur doet ‘t nog. Patrick en Marc gaan straks beneden aan de slag, het afwerken van de bemanningshut staat even op een laag pitje. Never a dull moment on board!