We zijn tevreden met onze mooie ligplaats in de jachthaven van Burriana Nova. Aan de hoofdkade tegenover de Capitanía, waar de marineros af en aan fietsen. Altijd met een blik op onze boot en een vriendelijke groet. De Guardia Civil brengt dagelijks één, twee of zelfs drie bezoekjes aan de haven. Een veilig gevoel.
Een nurkse snorremans
Vanaf het achterdek heb ik direct zicht op La Tasca de Ricardo, een fancy restaurant. Heel soms heeft ie gasten, die zich binnen in de airco deftig laten bedienen. In de weekenden is het volle bak, het één na ‘t andere feest wordt op de bovenverdieping georganiseerd. Een gezellige drukte. Ricardo zelf is een norse, nurkse snorremans die mijn hartelijke Hola! of Dias! niet beantwoordt. So be it…
Aan de stuurboord kant van Sea Life hebben we vrij uitzicht over de haven omdat we de laatste boot aan Muelle A zijn. Hartstikke leuk! De Zeilschool zit om de hoek. Slierten bootjes, kano’s en surfplanken met enthousiaste kinderen in felgeel gestreepte zwemvestjes à la Maya de Bij dobberen voorbij. Ze kwetteren, lachen en slaken af en toe gilletjes.
En dan natuurlijk de zeil- en motorboten in alle soorten en maten, die voorbij glijden. Klassieke en van die hypermoderne strijkijzers. Soms groeten we vanaf onze mooie ligplaats en wordt er hartelijk terug gezwaaid.
‘s Middags varen vissersboten uit om midden in de nacht weer terug te keren. Sommigen zijn zó klein, dat ik respect heb voor het lef om met zo’n notendopje op zee te durven. Anderen zijn flink aan de maat en trekken een miniboot met grote schemerlampen achter zich aan. Om in het donker vissen mee te lokken, denk ik.
Wat een nattigheid!
Hoewel ze niet met een rotvaart de haven uit mogen varen, geeft het natuurlijk wel wat golfslag. Het water klotst tegen de flanken van onze boot en we schommelen dan zachtjes. Vannacht lapte een vissersboot de snelheidsregels aan z’n laars. Terwijl ik net in slaap dommelde, schoot ik met een gil overeind. Het leek of iemand een bommetje deed in onze hut. Grote flatsen zeewater kwamen door de patrijspoorten. Alles was nat! Vloerbedekking, nachtkastjes, kleding over de stoel…
Man, wat stinkt dat! We zijn samen aan het deppen en schoonmaken geslagen. Klaarwakker zaten we na deze klus om twee uur ‘s nachts op het achterdek en konden er wel om lachen. Maar, als ik er achter kom welke vissersboot dit op z’n kerfstok heeft, kan ie een vriendelijke groet op zijn buik schrijven!
