Het idee dwarrelde al een poosje door mijn hoofd. Een scooter! Met Happy Hippie bestellingen naar de Correos (Spaans postkantoor) snorren, een vergeten boodschapje halen of gewoon lekker door de omgeving pruttelen… Begin mei heb ik de knoop doorgehakt en nog leuker, Hans besloot dat ‘t een mooi verjaardagscadeau was! We hebben in Castellón een mooi compact ding besteld.
Op 2 juni zou het wit/zwarte scootertje geleverd worden. Voordat ik naar Thailand vertrok, heb ik alle paperassen van mijn gegevens en handtekening voorzien. Allemaal leuke dingen achter elkaar dus! Na mijn enerverende reis naar Azië was er geen scooter te bekennen. Tja, papierwerk, Spanje…
Een week na die 2e juni hebben we nog maar ‘s aan de bel getrokken bij de leverancier. Oh ja, nóg een formulier. Ik moest bij het gemeentehuis in Burriana een document halen, waaruit blijkt dat ik een vast adres heb in Spanje. Tikkeltje lastig natuurlijk als je op een boot woont. Gelukkig had Hans nét onze ligplaats een jaar vooruit betaald.
Gewapend met factuur
en onze Engelse vriend Simon, die rap Spaans spreekt, taaide ik naar het Ajuntamiento af. Poeh, gelukkig was ‘t zo gepiept!
Wel vreemd, er volgde na deze papierwinkel weer een radiostilte. Na wat heen en weer appen stuurde de leverancier me naar het Belastingkantoor in Castellón. Wat een never ending story… Marc en ik werden daar van het kastje naar de muur gestuurd. Bij balie nummer vijf leek er schot in de zaak te komen. Nou ja, het juiste document lag op een stapel in een ander kantoor. Mañana, mañana
Terwijl we ontmoedigd weer in de auto stapten, belde de leverancier. Of hij ‘s avonds rond zeven uur de scooter kon afleveren. We snapten er geen barst van maar riepen hard JA!
En nu staat ie al ruim een week mooi te zijn op de kade. Scooteren kan ik nog niet. Hij heeft het tempo van een trage snorfiets en slaat af als ik rem. Er is al een monteur geweest, die gewichtig aan het sleutelen is geweest. Zonder resultaat. Wordt vervolgd…
