We hebben vanochtend de bewolking en miezer op Schiphol achter ons gelaten en zitten op het terras van Aloha, het enige hotel van Burriana Puerto. In de schaduw, 32 graden, een fijn briesje én met een glas ijskoude witte wijn. Nee, niet op de boot… Die ligt sinds maandag op het droge.
De werf aan de overkant van onze ligplaats staat namelijk goed aangeschreven. Het onderwaterschip schreeuwde namelijk om een nieuwe verflaag. Eerst moest ‘t flink schoongespoten worden met een krachtige hogedruk spuit. Man, wat groeit er veel alg en rommel aan als je ruim een jaar stil ligt! Je kunt er zó een maaltje mosselen vanaf schrapen, zagen we op foto’s die Marc ons stuurde.
Natuurlijk reden we bij aankomst in Burriana linea recta naar de werf. Best gaaf om de boot op het droge te zien. Ik bedacht me dat ‘t best handig is om een koffiemachientje op onze hotelkamer neer te zetten. We zijn echte koffieleuten. Dus ik nam dapper de 48 treden van de metalen trap naar boven.
Met druipende shopper en stalen gezicht
Ik plukte het Nespresso apparaat uit de keuken en mikte ‘m met kopjes, zoetjes en en lepeltje in een shopper. Leeggooien was geen optie, dan zou het water en de bruine smurrie uit het opvangbakje direct langs de romp druipen. Dat heb ik geweten… Met een druipende shopper en stalen gezicht stapte ik het hotel in.
De boot ligt er nog wel een paar dagen. Schilderwerk, zink anodes plaatsen, gaten maken voor sensoren en allerlei andere klussen. Over ruim twee weken gaan we (na onze oversteek naar Spanje vanuit Frankrijk vorig jaar) voor het eerst de Middellandse Zee afschuimen in een deftig geverfd motorjacht. Ibiza it is…!
