Sprinkhanen… We hebben een heuse plaag aan boord! Maar dat kan ook niet anders. We zijn deze twee weken met negen man aan boord. Dat vereist karren vol boodschappen. In mijn blog ‘we are going to Ibiza‘ schreef ik al dat we voor vertrek naar Ibiza drie bomvolle winkelwagens met levensmiddelen en water hadden ingeslagen. Daar kun je een poosje mee vooruit, zou je denken.
Nou nee. ‘Zal ik olijfjes op tafel zetten?’ Jammer jongens, alle blikjes zijn al leeg. ‘Iemand zin in een cakeje? Waar zijn die twee nieuwe XL-zakken gebleven?’ Eh… In een noodvaart achter XL-zak nummer één in hongerige monden verdwenen.
Eitje toch?
Omdat we bij Ibiza in prachtige baaitjes voor anker lagen, is boodschappen doen een uitdaging. Die gingen Peter en ik aan. Marc bracht ons plus zes boodschappentassen met het bijbootje naar de haven. Hij zou ons na de exercitie weer ophalen. Eitje toch?
.
De dichtstbijzijnde Mercadona supermarkt lag op vier minuten rijden van de haven. We zwaaiden fanatiek naar elke taxi, maar er stopte er niet een. Allen met passagiers óf onderweg naar passagiers. Maar ’t lukte! Even later laveerden we met twee winkelwagens door de supermarkt. En we kochten er nog drie stevige tassen bij.
.
Daar stonden we dan met onze negen tassen bij de hoofdingang van de Mercadona… Weer raasden taxi’s voorbij, ons volkomen negerend. Een jong Italiaans stel vertelde dat we de taxi centrale moesten bellen. We hebben een kwartier in de wacht en daarna nog eens een uur moedeloos naast onze inkopen gestaan.
.
Ik durfde niet op het stoepje te gaan zitten. Stel je voor dat ‘onze’ taxichauffeur me over het hoofd zou zien! Gelukkig hadden we onszelf getrakteerd op flesjes verse jus d’orange. En dat smaakte extra lekker!
.
Joehoe, daar kwam de taxi. Gelukkig was het een stationcar, zodat alle inkopen keurig in het gelid in de kofferbak konden staan. Marc wachtte al op ons in de haven. Met grote precisie hebben we de tassen in het rubberbootje gehesen. We pasten er zelf ook nog bij!
.
We lagen wel lekker stabiel op het water. Het was ondertussen stikdonker geworden en onze sprinkhanen werden al ongerust. Totdat grijnzend alle olijven en cakejes aan boord gehesen werden. Het zal straks wel weer vreemd zijn, met z’n drietjes aan boord en met een fractie van alle boodschappen…
