In de stoffige straten van het backpack-walhalla Lonely Beach op het eiland Koh Chang hoor je geen smartlappen, maar een mengelmoes van blues, rock & raggea uit de relaxte tentjes komen. Je begrijpt dat ik hier graag neerstrijk. Een perfecte combinatie met een ijskoud Singha biertje!
Het zijn vooral de rugzaktoeristen en hippie-achtige types die deze steengoeie muziek waarderen. De lokale bevolking heeft duidelijk een andere smaak. In elk winkeltje en café schalt het Thaise levenslied. Dat denk ik tenminste, aan het hoge Jan Smit gehalte te horen. Ik versta er natuurlijk geen barst van!
Een Thaise adonis
Je zou denken dat vooral oudjes dit muziekgenre waarderen. Echt niet! Ook jongelui hebben naast Pink en Rihanna de smartlappen hoog in hun top 10. Vorige week nog zag ik ‘s avonds een stoere Thaise adonis tegen zijn gepimpte auto hangen. Deuren open, Thais gekweel bulderde uit de subwoofers…
‘s Ochtends zat ik rond 9.30 uur met een kop koffie op het rustige terras van het huis. En probeerde veel punten te scoren met Wordfeud. Een paar huizen verderop begon een feestje. Met luide Thaise smartlappen. En de repeat knop ingedrukt… Ik kon me niet meer concentreren op mijn spelletje met dramatisch lage scores tot gevolg.
Een kaalgeschoren jongeman
‘s Avonds streek ik met een smakelijke wine cooler weer neer op het terras. The show still went on! Maar wat veel erger was, ze waren overgestapt op karaoke. Echt niet om aan te horen! We werden er lacherig van en besloten om brutaal ‘s een kijkje te gaan nemen. Met z’n vieren doken we een poortje in en keken op een afstandje naar het feestgedruis. Een kaalgeschoren jongeman, op het punt monnik te worden, was het stralende middelpunt.
We werden opgemerkt en met veel hartelijkheid de dansvloer op getrokken. Met een Thaise whisky in de hand danste ik op erbarmelijk gezongen smartlappen. Wat een leuke ervaring! Tja, ik kijk nu toch anders tegen deze muziek aan…
