Wat een luxe… BMP Residence in Chiang Mai wil reisgenoot Emmie en mij naar het treinstation brengen. Dat komt goed uit, met al die Girlie Stuff aankopen. Als ik op de dag van vertrek aangeef dat we liever een half uurtje eerder willen vertrekken, wordt ik wazig aangekeken. We staan niet ingepland.
Alle BMP-taxi’s zijn onderweg. Eén van de medewerksters stapt op haar scooter om een tuktuk voor ons te scoren. Emmie en ik passen nét tussen alle bagage. We scheuren door allerlei straatjes en stegen. De chauffeur is erg tevreden als hij ons op tijd aflevert. We hebben zelfs nog tijd voor een snelle kop koffie.
We hebben vooraf al besloten om op de deftige toer te gaan en betalen vooraf een taxi van Bangkok naar het Jomtiense strand. Met alle bagage in de Skytrain is geen optie. Ik heb al een keer (zonder al die tassen) met m’n billen tussen de sluitende deuren gezeten.
Met Kun Lek van Atlanta’s reisbureau spraken we eerder af dat we bij aankomst in Bangkok de taxichauffeur zouden bellen. Gehoorzaam als we zijn, pakken we na ‘t uitstappen direct de telefoon. Eerst even naar de wc, vertellen we hem. Vanwege al die tassen, gaan we om de beurt. Terwijl Emmie op mij wacht, wordt ze belaagd door taxichauffeurs, die een ritje wel zien zitten. ‘No, waiting for pick up to Jomtien’, legt ze diverse keren geduldig uit.
Ah, daar is ie! ‘Go to Jomtien?’ Voor alle zekerheid roepen we nog Khun Lek en Atlanta. Yes, yes en hij laadt onze tassen in. Vijf straten verderop rinkelt mijn mobiel. ‘Where are you? Still waiting…’ Huh, ik geef de telefoon aan onze chauffeur. We zitten in de verkeerde taxi!
De heren spreken af om bij een benzinestation de cargo over te laden in de juiste auto. Phoe… Dat ging maar net goed! Een kleine twee uur later hebben we onze bestemming bereikt. Tijd voor de voetjes in het zand…
2 februari 2016
