Thailand is het land van de glimlach. En daar is geen woord van gejokt. De bediening in ‘t hotel is vriendelijk en behulpzaam. Ook als je ‘mé au khap’ (nee dank je) zegt als ze vragen of je een kop koffie wilt. Een Nespresso gaat er bij mij namelijk niet in als 100 meter verderop de heerlijkste espresso wordt geserveerd.

Natuurlijk heb je er draken bij. Reisgenoot Emmie en ik aten een paar dagen geleden in een dubieus straatje met allerlei barretjes waar Europese kerels lonkten naar Thaise meiden in mini-minirokjes. We zwichtten voor het etablissementje vanwege de naam: Emily. Dat was dan ook zo’n beetje het enige aardige aan deze tent. Niet één serveerster of ober trok de mond open. Menukaarten, asbakken en rekeningen werden zwijgend op onze tafel gegooid. Een eenmalige exercitie dus…

Naast me zitten nu drie Thaise meiden en twee Scandinavische mannen. Nou ja, meiden… Eén ervan is duidelijk een knul, dik in de make up, grijs geverfd haar en torenhoge hakken. Met wiegende heupen loopt ie van tafel. Alles kan, alles is geaccepteerd in Thailand. En de Thai Smile is ook hier duidelijk aanwezig.

Een tochtje met een speedboot naar het eilandje Koh Larn dreigde een paar dagen geleden in een fiasco te eindigen. Eenmaal te water pruttelde de motor héél zielig. Er was blijkbaar een knopje op ‘aan’ blijven staan en de accu was hartstikke dood. Gelijk sprong er een Thai aan boord, met een andere batterij. Er werd wat geknutseld met kabeltjes en de motor snorde weer tevreden. We bedankten de man uitbundig, die heel bescheiden glimlachte dat ie het graag voor ons gedaan had.

Na ‘t terugbrengen van deze akelig snelle boot (ik heb onderweg alleen maar zout water gehapt) reed Frank met straatje keren over een watermeter. Absoluut onzichtbaar in het hoge gras. In Nederland zou Leiden in last zijn, hier werd ‘t zolang provisorisch gerepareerd met een stukje tuinslang.

En in het verkeer is iedereen tolerant. Er worden geen middelvingers opgestoken en ik heb nog geen enkele hysterische schreeuwpartij gehoord. Ritsen gaat hier heel wat soepeler dan op het Hollandse asfalt. Jammer genoeg zijn er wel uitzonderingen: de farang (buitenlanders) op scootertjes…

8 februari 2016