Het is een vroegertje vandaag, vooral voor Sang. Terwijl ik me om 06.00 uur nog een keer omdraai, wordt zij bij de kapper opgedoft. Als ik later met Frank in het resort aan de koffie zit, laat ze verlegen het resultaat zien. Wat een plaatje…!
Haast! We moeten om 08.00 uur bij Sang’s ouders zijn. Dan staat namelijk monnik nr. 1 op de stoep. Onderweg zeggen Frank en ik tegen elkaar dat ‘t best gek is om slippertjes te dragen. Hij onder een nette broek en ik bij m’n elegante jurkje. Ach, in huis loopt toch iedereen op blote voeten.
Het huisje zit propvol, nóg meer oude tantes, buurvrouwen, een enkele oom en wat neven en nichten. Iedereen zit verwachtingsvol op de grond en er breken glimlachen door als Sang uit de auto stapt. Alles is prachtig versierd en ik begrijp nu waarom gisteren bananenstengels gekapt werden. Ze zijn opgeleukt met bloemen en wierookstokjes.
Frank had bijna roet in een Cambodjaans ritueel gegooid. Het is namelijk gebruikelijk om op de bruiloft een kip te slachten. De monnik peutert dan een halsbotje los. En als ie recht is, heeft het bruidspaar veel geluk. Gisteren zat die kip ongelukkig te zijn in een kooi achter het huis. Frank vond ‘t zo’n zielig idee dat ie dood moest voor zijn geluk, dat hij Sang’s vader kon overtuigen een al geslachte kip op de markt te kopen. De dankbare krielkip verdween na z’n vrijlating razendsnel achter een struik.
Een veel leuker ritueel is dat Frank en Sang van elke gast een touwtje om de pols gebonden krijgen. Meestal met een opgerold briefje van 20 of 100 Baht. Ik ben verbaasd als alle tantes ook bij mij bandjes omknopen. For good luck and happy birthday. Ik word warm van zoveel vriendelijkheid.
Ah, daar komen de vijf monniken! In het huis liggen kussens voor de heren klaar en ze strijken in hun oranje gewaden neer. Frank en Sang gaan recht voor hen zitten, geflankeerd door beide moeders. Al pruimend begint de hoofdmonnik met gebeden, terwijl hij af en toe rood sap in een pot spuugt. Ik heb geen idee welke mantra’s de heren zingen, maar ik luister vol aandacht.
Tussen ons en de monniken staan tientallen schalen met etenswaren. Het bruidspaar moet een paar schalen optillen. Naar goed Hollands gebruik biedt Frank de hoofdmonnik een koekje van zijn schaal aan. Da’s niet de bedoeling! Het voedsel dient gezegend te worden, waarna de monniken als eerst aanvallen. De restanten zijn voor de overige gasten.
Rond twaalven zijn alle rituelen de revue gepasseerd en gaan we er na veel afscheidsgroeten en -knuffels vandoor. Een aantal oude tantes stapt behendig in de laadbak van de pickup. We leveren ze één voor één thuis af. Koch Chang, here we come!
13 mei 2016
