Soms overvalt me een gevoel van weemoed. Dan ga ik in gedachten terug naar mijn ‘Groter Groeien Tijd’. Jarenlang maakten we met een hecht team een prachtig tijdschrift. We waren zó op elkaar ingespeeld, wisten van elkaars ups & downs, leefden met elkaar mee ongeacht de werkdruk.
Bar 1959
Na bijna elke deadline verdienden we een borrel, vonden we. José van Bar 1959 (or whatever number) wist al wie welk drankje wilde als we aan onze stamtafel schoven. We hebben hilarisch veel lol gehad, hielden van elkaar na een paar bellen wijn. Groter Groeien was een warme deken…
Aan alle mooie dingen komt een eind. Cliché, maar waar. Op een k… manier werd de hoofdredacteur eruit gewerkt en er kwam een nieuwe. Met nieuwe ideeën. Er werd gesnoeid in ons mooie team, redacties samengevoegd, de werkdruk steeg sky high. En na anderhalf jaar ging Sanoma’s leukste blad toch ter ziele.
Niks hoge werkdruk…
Hier in Thailand gaat ‘t er anders aan toe. Niks hoge werkdruk. Om het grootste deel van de bevolking aan het werk te houden, zitten er vijf meisjes achter de receptie. Allen glimlachen stralend en begrijpen geen barst van wat je vertelt. Of staan er vier mensen naast de kok, die tijdens het ontbijt je eitje bakt.
Gisteren schoven tot mijn grote verbazing vier housekeeping grietjes mijn Sea View Room op het Thaise eiland Koh Chang in. De één leegde de prullenbak, de ander maakte mijn bed op. De derde veegde de vloer en haar collega volgde met de dweil.
En straks, terug in Nederland, misschien een nieuwe baan of een eigen webshop. ‘s Kijken of we een mooie combinatie kunnen vinden tussen de Hollandse werkdruk, GG’s warme deken en de Thaise smile…
