Hier in Spanje doen we nog aan ‘gewone’ winkels. Voor je paracetamolletje ga je gewoon naar de farmacia, voor een struik rozen naar de bloemenwinkel. En verder koop je een pakje sigaretten bij de Tabaco. In de supermarkt vind je deze dingen niet, net zomin als een PostNL balie. Zo wachtte ik met smart op twee pakketten uit Thailand via Correos, het Spaanse postkantoor.
Nou ja… met smart. Één doos zou tot wel drie maanden onderweg kunnen zijn. In Chiang Mai had ik voor de goedkoopste optie gekozen, namelijk zeevracht. Zo kan ik de Happy Hippie prijzen lief houden! Het andere pakket, een spuuglelijke rolkoffer, had een d-tour via Nederland gemaakt. Dochterlief had ‘m in oktober uit Thailand voor me meegenomen.
Een paar weken geleden bracht ze de goed geadresseerde en dichtgeplakte koffer naar een PostNL punt en appte me de Track & Trace code. Tot mijn frustratie gaf de code na 16 dagen nog steeds ‘in transit’ aan! Nog niet gearriveerd in het land van bestemming… Tijd vooreen belletje naar de klantenservice.
Op het achterdek van de boot zat ik geduldig met mijn mobieltje aan m’n oor. Terwijl ik op Marcs vragende blik mompelde dat ik in de wacht hing, riep een vrolijke stem: ‘Nee hoor, u bent doorverbonden!’
Geen reden tot paniek, meldde ze. Het is nogal druk en pakketten kunnen langer onderweg zijn. Voor de zekerheid gaf ze me alle informatie om een onderzoek in te stellen. Poeh… ik had dan wel gekozen voor verzekerde verzending, maar ik wilde gewoon mijn nieuwe spullen hebben!
De postbezorger grijnsde om mijn enthousiaste ‘Este paquete es para mi!’
Hij liet me vervolgens voor ontvangst tekenen. De koffer bleek via een ruime omweg tóch bij mij terecht te komen. ‘t Was namelijk eerst naar iemand in Amsterdam gestuurd, die het pakket (wel opengemaakt maar) geweigerd had.
Nadat ik gelukzalig alles had uitgepakt, was het tijd om op de boot te gaan lunchen. Bij de brievenbussen in de entreehal piepte een Correos bericht tussen de andere post door. Gericht aan GirlyStuff!
Huh… er wachtte een brief uit Bangkok op me, af te halen op het postkantoortje van een naburig dorp. Da’s gek, want in Burriana is een grote Correos.
Om een lang verhaal kort te maken…
De Correos in Alquires had noppes, nada voor me. De medewerker adviseerde om toch maar naar het kantoor Burriana te gaan. Dus gewapend met mijn ophaalbericht trok ik een nummer op het postkantoor en wachtte geduldig op mijn beurt (net als bij al m’n Happy Hippie bestellingen!). Ja hoor, het zeevracht pakket uit Chiang Mai was gearriveerd, niks brief uit Bangkok!
