Waarschijnlijk ga ik nu op heel wat tenen staan, maar wat heb ik een spuughekel aan de Hollandse drie zoenen! Wie dat bedacht heeft… Gaf je vroeger gewoon twee kussen op de wang, werd het opeens hip om er nóg één aan toe te voegen. Echt, ik heb zo niks met die wangvegen.
In España is het gelukkig de gewoonte om te begroeten met twee stuks. Maar er wordt hier veel meer gezoend dan in Nederland. Als je iemand voor ‘t eerst ontmoet, heb je al hartelijke kussen te pakken. Zelfs toen we bijvoorbeeld een paar jaar geleden een appartement bezichtigden, kregen we ferme zoenen van de eigenaren.
De Thaise manier staat me ook aan
Als je kennis maakt met iemand, druk je je handpalmen tegen elkaar en zegt de Thai greeting ‘sawatdi kha’ wat hallo betekent. Pas als je elkaar goed kent, dan is een hug okay. Trouwens, die knuffel vind ik gezellig. Maar soms word ik in verwarring gebracht, zoals pas in Noorwegen.
Enthousiast volk, die Nederlanders!
Daar ontmoette ik vrienden en familie van mijn nieuwbakken schoondochter en schudde ze de hand. Uren later, na veel gezellig gebabbel namen we afscheid. Ik gaf de eerste die me gedag zei een hand, maar ik werd naar ‘m toegetrokken. Ik dacht nog ‘Oh, dus twee zoenen hier…’ en gaf de oom een kus op zijn wang. Bleek ‘t toch om een hug te gaan. Ze zullen wel gedacht hebben, enthousiast volk die Hollanders!
De manier waarop mijn dochter en ik elkaar begroeten, bevalt me trouwens prima. We geven elkaar één zoen en een knuffel. Dat zegt voor mij meer dan duizend klapzoenen!
