toeval

‘Joh Hans, dat lijkt jouw vorige boot wel… Wat een toeval!’ meldde Marc een paar maanden geleden, terwijl hij z’n broodje smeerde. Na een blik uit het keukenraam geworpen te hebben op de leuke motorboot die onze haven in kwam, riep Hans opgewonden: ‘Het IS de Saint George! Kijk maar naar die teak houten bank op het achterdek. Die heb ik toen speciaal laten maken.’ De vertrouwde oranje-blanje-bleu wapperde op de achtersteven. Hollanders dus.

Hoe bestaat ‘t! Vanzelfsprekend liepen we met z’n drieën naar de pier waar de boot aanmeerde. We werden hartelijk aan boord ontvangen door Theo en zijn vrouw Saskia. Alles, maar dan ook alles, was zoals Hans het zich herinnerde. De ijsblokjes machine, die 15 jaar geleden maar niet stopte met ijsklontjes uitspugen… Zelfs het Perzische tapijtje lag er nog!

Een kop koffie en een biertje later besloten we met elkaar een hapje te gaan eten. We babbelden of we elkaar al járen kenden! De vaste ligplaats van de boot bleek in Valencia te zijn, maar ze beloofden een volgende keer weer naar onze haven in Burriana te komen. Voor de gezelligheid én voor de fantastische pizza’s bij Pinocchio (volgens tripadvisor het nr 1 Italiaanse restaurant van de provincie Castellón!)

Ruim twee weken geleden vloog ik na een bezoek aan Noorwegen (om bij de traditioneel multiculti doop van mijn kleinzoon Alexander aanwezig te zijn) over Amsterdam terug naar Valencia. Ik dook bij pier B nog even de overvolle rookruimte in. Nog één sigaretje voordat ik moest boarden. En wie stond daar ook te paffen? Juist, Theo…! Met zijn lengte van 2.05 m was hij moeilijk over het hoofd te zien. Bestaat toeval?

Met een collega ging hij een lang weekend klussen op zijn boot, vertelde hij. Eenmaal  in Valencia vielen Hans en Marc van verbazing achterover toen Theo en ik samen door de exit deur stapten. Man hugs en vriendschappelijke klappen op de schouder.

Jammer genoeg had Theo deze keer geen tijd om naar Burriana te varen. Maar Saskia appte me dat ze vanaf half juli een hele maand naar España komen en dan gaan we elkaar absoluut weer zien. En zo’n fantastische pizza eten natuurlijk!

(NB: op de foto zie je onze haven in Burriana)