kopi loewak en andere drankjes

Een verslag over een mooie excursie, de lekkerste koffie en apen op het dievenpad. En dat allemaal op één dag!

Hè hè… Nely en ik hebben alle vlucht- en andere sores achter ons gelaten. We hebben onze koffers en genieten nu 100% van onze vakantie! En dat gewoon lekker in onze eigen kleding, op onze eigen slippers en met onze eigen smeerseltjes. Tóch fijner dan hotelzeepjes en dikke jeans.

Omdat we meer van Bali willen zien dan alleen het hotel met zwembad, zijn we zo slim geweest om een aantal excursies te boeken. Drie volle en twee halve dagen. Gistermiddag stonden we in de startblokken voor onze eerste tour, de Uluwatu tempel op het zuidelijkste puntje van het eiland. Wat een verrassing, niet in een toeristenbus maar deftig met eigen gids en privéchauffeur!

De tradioneel Balinees geklede gids stelde zich voor als Junet. Een vriendelijke knul, ergens in de twintig vermoedde ik. Gezichten stonden op zijn netvlies gegrift, vertrouwde hij ons toe. Maar namen… Onderweg vroeg hij ons of we al eens eerder op Bali geweest waren. ‘Yep, tien jaar geleden met mijn dochter van 17’, vertelde ik. ‘Ha, dan is ze nu dus 27, net zo oud als ik!’, grijnsde hij. ‘Dan noem ik je gewoon mam…’ En daar keek ik helemaal niet gek van op, tenslotte noemt iedereen in Thailand me ook mama.

Junet hoorde ons achter in de taxi Spaans spreken en schoot verrukt overeind. Hij was namelijk met Spaanse les begonnen en absorbeerde elk woord dat Nely ‘m leerde.

Onze eerste stop was bij een kruidentuin. Lemongrass, gember en meer heerlijke Aziatische spices. In een hok lagen Luwaks te luieren. Deze kruisingen tussen kat en vos eten koffiebonen, poepen ze uit en daar wordt ‘s werelds lekkerste kopi loewak van gemaakt. Dat wilde ik best proberen! Nely hield ‘t bij kruidenthee. We mochten wel twaalf koffie- en theesmaken testen.

Tijd voor de elfde eeuwse tempel. Ongelofelijk mooi, maar we mochten jammer genoeg maar een beperkt deel bezoeken. Sommige binnenplaatsen waren alleen toegankelijk tijdens ceremonies, andere delen waren ondertussen té kwetsbaar geworden om horden toeristen in paarse sarongs met oranje lint op los te laten. De omgang boven aan de klif was niet oud, maar wel spectaculair.

Alle persoonlijke items moesten goed opgeborgen worden. Er werd nogal gestolen… Het barst er namelijk van de apen op het dievenpad! Deze meesterjatters zijn gek op tasjes en mobieltjes, maar zonnebrillen jatten vinden ze met stip het allergeinigst.
.
Een Russische ijdeltuit trok zich niets aan van alle waarschuwingen en maakte met zonnebril op de één na de andere selfie. Ratsjjj… daar ging zijn bril! De dader vloog er vandoor en installeerde zich triomfantelijk buiten bereik van de zonnebril eigenaar.
Bijna (maar dan bijna hè…) haalde ik kinderachtig mijn wijsvingers over elkaar om ‘eigen schuld, dikke bult’ te roepen.