Onvervangbare kleding. Ken je ‘t?
Ik wel… Zo heb ik bijvoorbeeld honderd jaar geleden een Oilily omslagrok gekocht. Oranje met bloemen, afgezet met een vrolijk bandje. Het is zó’n wijde rok op knielengte, dat ik ongegeneerd elke houding kan aannemen zonder voor schut te zitten. Voor iedere vakantie vouw ik ‘m liefdevol op en verdwijnt ie in mijn koffer. En dan dé blouse…
Tijdens mijn allereerste Thailand reis in 1994 zag ik op een markt een wit katoenen bloesje met eveneens wit geborduurde bloemen. Liefde op het eerste gezicht. Jarenlang lag ie gezellig naast die oranje rok in de koffer.
Lekker slim…
Ik heb een spuughekel aan bibberen in een auto als het buiten 32+ is. Daarom had ik een poos geleden de dunne blouse alvast op mijn hotelbed gelegd voor de taxitrip Koh Chang-Bangkok. Maar ja, een wit shirt op een wit laken… Toen ik al lang en breed op de ferry zat ontdekte ik dat ik ‘m vergeten was. Lekker slim.
Je snapt wel dat ik stond te juichen toen ik een jaar later in Chiang Mai exact hetzelfde exemplaar van dé blouse op een hangertje zag bungelen. Ik was zó blij dat ik vergat om af te dingen.
En nu is ie mee naar Cuba. Ik sjouw ‘m overal mee naar toe
Ook naar dat restaurant met die onhandige serveerster. Een medereiziger kreeg al een lepel rijst in zijn nek, dat beloofde niet veel goeds. Ook mijn geliefde blouse was de klos… Terwijl ze een bord op tafel wilde zetten, kieperde ze de rode saus er over heen! Jakkes.
Drie reisgenoten boden behulpzaam hun wasmiddel aan, waarmee ik later die avond in mijn bungalowtje aan de slag kon. Tja, geen stop in de wasbak… Maar ik liet me niet kisten. Het plastic afvalemmertje, die ik ook telkens vol water liet lopen om mijn wc door te spoelen kon prima dienst doen als sopteiltje. Joehoe, het bloesje is weer stralend wit dankzij de ‘wast een berg, kost een beetje’.
We maken dus heel wat mee, mijn blouse en ik. Over een paar weken gaan we samen naar Thailand. Ik hou je op de hoogte van onze avonturen!
