In Cuba ademt alles Revolución, Fidel en el Che
Overal zie je fotocollages van El Commandante, positieve teksten over de Revolución op muren en standbeelden van Che Guevara. Op z’n Spaans wordt hij ‘el Che’ genoemd, wat de vriend of de maat betekent.
We hebben kiekjes gemaakt van de trein vol wapens die door de rebellen is overvallen, van het bizar grote Revolutieplein en van allerlei propagandamateriaal. De periode 1958-1963 is hier net zo belangrijk als onze ‘40-‘45.
Of je het socialisme nou een warm hart toedraagt of juist een rechtse kijk op de maatschappij hebt, je kunt niet anders dan toegeven dat el Che een heel charismatische kop had. Die ene foto, waarop hij zijn zwarte baret draagt, schijnt de meest verspreide afbeelding ooit te zijn…
Deze arts verkoos het geweer boven z’n stethoscoop en vocht voor Cuba, Congo en Bolivia, waar hij uiteindelijk de dood vond. Zo’n twintig jaar geleden is zijn gebeente toch overgebracht naar Cuba, het land waar hij z’n hart aan verpandde. En natuurlijk stond een bezoek aan het mausoleum op ons reisschema.
We liepen een koele, stille ruimte in
Langs één muur zagen we van vloer tot plafond stenen gedenkplaten met afbeeldingen van hoogwaardigheidsbekleders. Ik liep de kamer uit. ‘Barst, ik heb el Che helemaal niet gezien!’, mompelde ik en maakte rechtsomkeer. Een streng uitziende medewerkster blokkeerde me de weg. ‘Exit that way!’ gromde ze. Ik liet me niet door het juffie intimideren en liep langs haar heen.
Terwijl ik de gedenkplaat van el Che bestudeerde, stonden andere bezoekers heel zachtjes met elkaar te praten. Fluisteren zeg maar. Het juffie snerpte op vol volume: ‘Quiet, this is a memorial! Not a coffee bar’. Vervolgens voegde ze zich bij de fluisterende mensen en riep al zwaaiend met haar armen ‘Next, next!’
Wég was de serene sfeer… Nou ja, maar door naar het museum aan de andere kant van het mausoleum. Daar liep ik op m’n gemak langs alle el Che-attributen zoals zijn wapens, veldfles, handgeschreven notes én z’n beroemde zwarte baret! Al met al een indrukwekkende ervaring, die ik ondanks de kakelende akela niet had willen missen…
