het kleine grut

De warmte in Bali heb ik achter me gelaten, van de Spaanse lente heb ik maar een middagje kunnen genieten. Als ik nu naar buiten kijk, zie ik een grauwe lucht en ‘t miezert. Jakkesdakkes, ik hou niet van dit Hollandse weer! En toch wil ik op dit moment niets liever. Straks loop ik met opgetrokken schouders van de kou onder de paraplu naar de auto om me een weekje te omringen met het kleine grut.
.
De hoogste tijd om Liam & Jack te ontmoeten…

Een paar dagen dagen geleden rinkelde om 3 uur ‘s nachts de wekker en zat ik voor zonsopkomst al in het vliegtuig van Valencia naar Nederland. Op Schiphol zwichtte ik voor een taxi om zo snel mogelijk in het ziekenhuis te zijn. De hoogste tijd om Liam en Jack te ontmoeten! Mijn dochter was met 35 weken bevallen (3x oma binnen 28 uur) van haar tweeling, terwijl ik nog op Bali was. Natuurlijk had ik al foto’s gezien, maar ‘voor het echie’ is veel leuker!

Eenmaal in het hospitaal volgde ik braaf de bordjes naar afdeling 450. Bij de balie meldde ik dat ik voor Vera en haar tweeling kwam. Ietwat wantrouwend vroeg de verpleegkundige wie ik was. Alleen naaste familie mag namelijk de couveuse afdeling op. Vol trots antwoordde ik dat ik de oma van de erwtjes was. ‘Oma…? Joh, ik dacht dat je haar zus was! Jullie lijken echt op elkaar.’ Ondanks jetlag en vermoeidheid kon mijn dag niet meer stuk.

En zo vul ik mijn weekje tussen het kleine grut. ‘s Morgens met Vera naar het ziekenhuis om bij de kleintjes te zijn en zo rond het middaguur sjees ik naar het KDV om Benjamin op te halen. Als de ‘grote’ 2-jarige ‘s middags slaapt, draai ik wasjes en vouw stapels wasgoed. Bij elk broekje, rompertje en shirt in maatje 44 verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. Ik stofzuig en rommel wat aan.

‘Auto! Buus! Wauw…’

Zo’n twee uur later hoor ik ‘Oma, oma…’ door de babyfoon. Mijn vriendje is wakker en we gaan samen boodschappen doen. Onderweg in de auto geniet ik van Benjamins gebabbel. ‘Auto! Buus! Wauw…’ Tegen de tijd dat Vera en Marc uit het ziekenhuis komen, staat er een warme maaltijd klaar. Of ik haal lekker makkelijk patatjes. Dat wordt vooral door Benjamin met gejuich ontvangen.

‘s Avonds rol ik super vroeg in het logeerbedje bij mijn ouders. Binnen een paar minuten ben ik volledig onder zeil. Ik ben bekaf, maar wil deze week tussen het kleine grut voor geen goud missen! En er staan nog meer leuke tripjes op de planning. Volgende maand zijn mijn ouders namelijk 60 jaar getrouwd. Een bliksembezoek Nederland waard! En in juni wordt mijn Noorse kleinzoon gedoopt. Dat schijnt een grote happening te zijn en vanzelfsprekend is deze oma van de partij! Daar ga ik vast weer blogs over schrijven… :)