Echt, ik ben net 60 geworden en mijn vader heeft de mooie leeftijd van 83 jaar, maar ik ben het ‘mijn papa kan alles’-stadium nog niet ontgroeid. Waar een ieder die gammele tuinstoel allang richting stort gebracht zou hebben, gaat hij aan de slag met metalen plaatjes en schroeven. Problem fixed en je kunt nog járen je kontje op de Hartman draaien.
Stroopwafels à la papa, hmm…. Of zijn onovertroffen Kerstsalade, met grote precisie gedecoreerd. Anderhalve dag in de keuken, maar dan heb je ook wat! Geef hem de laars waarvan de hond de halve hak heeft afgekloven en je krijgt ‘m in perfecte staat terug. Een pijnlijke knie masseren? Ingegroeide teennagels met de grote keukenschaar knippen? Laat ‘t maar aan hem over.
En weet je dat hij zelfs breit? Niet met twee breipennen, maar met een simpel plankje met spijkers! Shawl na shawl rolt van de plank. Iedereen in de familie is voorzien van een heerlijk warme sjaal in een kleur naar keuze.
Mijn ouders hebben in de loop der jaren op vakantiegebied een paar stappen gemaakt. Van pensionnetje naar zo’n uitklapbare boedelbak aan de trekhaak, van sleurhutje tot stacaravan. Deze laatste staat op de ‘grijze-koppies-camping’ ‘t Eind. Niet zo’n trieste plek als de naam doet vermoeden…
Mijn vader wordt erg gelukkig van bruikbare materialen, die hij in de ‘af te voeren hoek’ op de camping vindt. Zoals een defecte fietspomp, die na een uurtje prutsen weer probleemloos lucht in je banden spuugt.
De stapel afgezaagde berkentakken was dan ook een grote catch. Iedereen werd voorzien van eigenhandig gefabriceerde vogelvoederbakken. Maar ook van ouderwetse Jodenkoek blikken worden vogelhuisjes gemaakt. En van wijnkistjes. Met zo’n piepklein gaatje waar een schattig roodborstje of koolmeesje moeiteloos in vliegt.
Laatst probeerde een duif het logge lijf door het gaatje te wurmen. Toen ze in de gaten kreeg dat ‘t een zinloze excercitie was, besloot ze haar nest bóvenop het hokje te knutselen. De takjes die ze zorgvuldig neerlegde, gleden steevast van het dak af. Maar ze hield vol. Mijn vader kon het niet aanzien en bouwde een ballustrade. Een dakterras dus.
Dit bleek een schot in de roos. Dagelijks kreeg ik een update over het mooie nest, de mini eitjes, de lelijke kuikentjes en de zorgzaamheid van de duivenouders. Maar ja, na drie weken vliegen de jongen al uit en blijft er een leeg dakterras achter. Tijd om de ‘afvoerhoek’ weer eens af te struinen, want mijn papa kan alles…
