Ondanks het feit dat Sea Life om een flinke opknapbeurt vroeg, hebben we in april volmondig JA gezegd. Deze boot was namelijk precies wat we zochten. De goeie lengte, een stalen romp met aluminium opbouw. Lekker robuust dus. En voldoende ruime hutten. Met zelfs een voor bootbegrippen grote keuken inclusief een deur naar het gangboord. De La Cornue oven (de Franse AGA) is een pareltje, net zo robuust als de boot zelf.
Eerder vertelde ik al dat de Corsicaanse verkoper het niet zo nauw nam met opruimen en schoonmaken. Na de sleuteloverdracht zijn we dan ook vol goede moed begonnen met het vullen van 120 liter vuilniszakken. We vulden er al zeven met rommel uit de keuken. Van vastgeplakt meel, kleverige kruidenpotjes en een zooitje ongeregeld aan beschadigd serviesgoed. Wat een meuk!
Achter de deurtjes van de Portugese brug vonden we een verzameling halfvolle verfblikken, opgedroogde kwasten en flessen met onbestemde inhoud. In de afgelopen vijfentwintig jaar bij elkaar gespaard. En telkens ontdekken we weer kastjes en laden vol meuk. We hebben al heel wat containers gevuld met onze vuilniszakken.
Onze eigen stek
De smoezelige banken zijn vervangen door onze eigen Ikea Ekströms. Het spuuglelijke tweepersoonsbed met gekleurd bamboe vond z’n weg naar het Eco Park. De keukenkasten zijn gevuld met nieuw en fris servies. Ook op het achterdek heeft een metamorfose plaatsgevonden. De ooit witte tafel en stoeltjes hebben plaats gemaakt voor teak meubelen. Zo wordt ’t steeds meer onze eigen stek!
Eerlijk is eerlijk, de woonkamer is in prima staat. De wanden zijn mooi bekleed, parket op de vloer en een prachtig wortelnoten plafond. Eén van de hutten is voorzien van zachtoranje bekleding, daar hoeft niks meer aan gedaan te worden. Onze technische vriend Martijn was de eerste die in deze hut bivakkeerde. We blijven ‘m dan ook hardnekkig ‘Martijns hut’ noemen, ongeacht wie de volgende logé is. Maar dan de rest van de hutten… Om te huilen zo vies.
De wand- en plafondbekleding zou ooit beige geweest kunnen zijn. We weten het niet. Godzijdank is een getalenteerd stoffeerder bezig de wanden en plafonds te voorzien van offwhite skai. Marc lijkt wel z’n operatiezuster, grapten we. Schaar, niettang, stanleymes… Ik mis alleen het steriele dienblad :)
Ook de trapgaten naar de vertrekken worden stevig aangepakt. Er zat groezelig beige tapijt op de wanden en treden. Het leek wel of je een bruin café binnenstapte. Nu loop ik telkens met plezier naar beneden over de zachte donkerblauwe treden en laat mijn handen dan even over het bordeauxrode wandtapijt glijden. Lekker scheepse kleuren!
We zijn kind aan huis bij Leroy Merlin, een soort mega Gamma in Castellón. Laat ik daar nou toch tijdens één van onze bezoekjes het allerleukste laminaat ooit zien! Rechthoekige panelen voorzien van een Portugese tegelprint in ’t wit/zwart. Van flexibel materiaal, dus uitstekend geschikt voor onze keuken. Na een klein rekensommetje lag het juiste aantal pakketten in onze winkelwagen. Nóg een klus to do!
De mannen doen het zware werk, maar ik laat me ook niet onbetuigd. Bij het schoonmaken van de bemanningshut merkte ik dat er wat tegeltjes bij de wasbak rammelden. Gewapend met een tube voegmiddel dook ik het badkamertje in. Na een paar uur opperste concentratie zaten de minitegels weer muurvast en waren alle voegen weer helder wit. Zo, die vaardigheid kan ik in m’n CV zetten!
