Als we de boot verlaten om boodschappen te doen, lekker tapas te happen of om een fijne wandeling te maken, halen we de loopplank op. En dat terwijl de schuifpui niet op slot gaat en de keukendeur open blijft staan. Maar toch geeft ‘t een goed gevoel. Mensen met snode plannen moeten toch een hindernis nemen terwijl de buren toekijken. Daar krijgt ie vast plankenkoorts van…
De monteur komt mañana
De loopplank hangt met lijnen aan de kraan op het bovendek. Met een afstandsbediening haal je ‘m op of neer. De kraan sputtert. Soms doet ie het moeiteloos, de andere keer moet iemand naar boven om met een hamer een flinke hijs op het apparaat te geven. Kwestie van versleten koolborstels en ander technisch geneuzel. De monteur komt mañana…
Hans en ik besluiten om de lekkerste pizza van Castellón en omgeving te gaan eten. Op de kade drukt hij op de afstandsbediening om de loopplank te hijsen. We staan te praten en Hans vergeet z’n vinger van het knopje te halen. De plank staat praktisch verticaal! En laat nou het apparaatje elke dienst weigeren als hij de loopbrug een stukje wil laten zakken! Een gevalletje ‘plankenkoorts’ dus!
Gelukkig is er een simpele noodoplossing in situaties als deze… Je tilt de plank een stukje op en maakt de karabijnhaak los. Eitje! Maar deze keer bungelt de plank zo’n beetje loodrecht boven het water. Hans kan er nét niet bij. Terwijl ik met twee handen z’n broekriem vasthoud, verplaatst Hans z’n gewicht naar voren richting karabijn. Ik trek steeds fanatieker aan de riem en hij hangt vervaarlijk boven het water. Maar het lukt!
Morgen die monteur nog maar ‘s bellen of ie nou écht mañana de koolborstels komt vervangen…
