De mannen aan boord et moi besluiten om een kleine week in het Franse Sète te blijven. Gewoon op de stek waar de boot al een paar jaar in de haven schijnt te liggen. We willen wennen aan ‘ons nieuwe huis’. Tóch vlieg ik voor een paar dagen terug naar Nederland. Hoe decadent…! Hans en vriend/techneut Martijn blijven.
Er zijn dus twee mannen aan boord
Omdat ik met m’n vingers tijdens het online boeken een verkeerde button heb aangeklikt, vertrekt mijn vliegtuig vanaf Schiphol richting Frankrijk al om kwart voor zeven ‘s morgens. Dat betekent een wekkertje zetten om 3.30 uur! Het voordeel is dan weer wel dat ik rond 10.00 uur in Montpellier land. Martijn haalt me op. ‘s Middags mag hij hetzelfde ritje rijden om ‘crewmember’ Peter op te halen.
Ritje nummer 3 voor Martijn…
Voor Marc’s zonen Maarten (16) en Mick (9) is het meivakantie. En het is veel leuker om ons grote avontuur mee te beleven dan thuis een week lang achter de computer en/of iPad te kruipen. Treintickets zijn zó geboekt en Marc arriveert met de mannen rond tienen ‘s avonds in Zuid Frankrijk. Ritje nummer 3 voor Martijn…
Voor onze allereerste grote tocht hebben we een kapitein in de arm genomen. ‘t Is niet niks, 32 uur op volle zee! Halverwege de middag informeer ik hoe laat Monsieur Capitain zal arriveren. Hans belt ‘s. ‘No, I’m not coming to your boat. No passport…’ Aj, en nu? Gelukkig heeft onze aankoopmakelaar ‘Athos, my friend!’ voldoende contacten en een uurtje later is alles in kannen en kruiken. Lino vertrekt uit Antibes en sluit om 23.00 uur de gelederen.
Ik begin ‘s voorzichtig op mijn vingers te tellen
Hans, Marc, Peter, Martijn, Lino en de twee jongens… Dit meisje zit dus met zeven mannen aan boord! Poeh… Als ze maar niet verwachten dat ik in de bediening ga. Ammenooitniet!
Even later hoor ik mezelf liefjes vragen: ‘Nog een kopje koffie, mannen?’
