We zijn met bijzonder veel mensen aan boord. Er wordt verschrikkelijk hard gewerkt en de boot wordt een plaatje! Als je tenminste door alle stofwolken, gestapeld meubilair, gereedschap en losse motoronderdelen heen kunt kijken…
Tijd voor ‘some Ikea fun’
Dat betekent natuurlijk ook veel koffiekopjes, borden en bestek. De vaatwasser maakt overuren. En toch grijp ik met grote regelmaat mis. Als het eten staat te pruttelen, vis ik snel wat vorken en messen uit de vieze vaat en was ze af. Hoog tijd voor ‘some Ikea fun’.
Afgelopen zaterdag was een mooie gelegenheid. We waren uitgenodigd voor de house warming party van huisvriend Erwin. Hij heeft een lief huisje in de bergen bij Valencia gekocht. Ikea ligt op spuugafstand van onze route, dus twee vliegen in één klap. Marc, Peter en ik taaiden ‘s middags af, Hans en Peters Husky Sigi bewaakten het fort.
We hadden een strakke planning. Maximaal een uur bij de Zweedse meubelgigant en door naar de bergen. Dus geen geneuzel en gesnuffel, doelgericht naar het bestek. Mijn voeten vonden het niet erg om de wandelroute door de winkel over te slaan. Tante fibromyalgie heeft me pijnlijke bindweefsel verklonteringen onder de voetzolen (Ziekte van Ledderhose) gegeven en de bulten blijven vrolijk groeien.
‘Ga maar zitten…’
De mannen hadden er flink de pas in en ik hobbelde er achteraan. Marc vond dé oplossing en griste een platte winkelwagen uit het rek. ‘Ga maar zitten…’ Nou, dat liet ik me geen twee keer zeggen. Ik installeerde me met de gescoorde borden en bestek op de kar.
Dat heb ik geweten! De mannen schepten er een duivels genoegen in te racen door de brede paden. Af en toe met een zwierige draai. Soms moesten andere Ikea-gangers een stapje opzij doen. Ik glimlachte verontschuldigend en kreeg brede grijnzen terug. Op en top Ikea fun dus…
Even terug naar de kindertijd beviel me uitstekend. En daarbij, ik heb niet het idee dat ze bij een volgend Ikea bezoek smoezen: ‘Kijk, daar heb je die rare buitenlandse weer…’
