Sinterklaas mag dan vorige maand wel weer naar Spanje zijn afgetaaid, maar ik heb ‘m niet gezien. Geen boot, Goedheiligman of Pieten te bekennen in onze haven… Maar wel koninklijk bezoek!
Op 5 januari was namelijk heel Burriana in rep en roer. Tres Reyes (Drie Koningen dus) zouden per boot arriveren. Vorig jaar dobberden er wel honderd boten en bootjes met passagiers in de Marina, nu maar een zielige twee stuks. Het was namelijk nogal rumoerig op zee en de boten maakten zwabberend rechtsomkeer.
Het koninklijk bezoek is net zo’n happening als de aankomst van Sinterklaas in Nederland
Heel Burriana loopt uit, het centrum wemelt van de dranghekken. Vorig jaar is dit festijn volledig aan me voorbij gegaan. Géén idee waar al die drukte voor was… Dit jaar ben ik beter op de hoogte van alle Spaanse feesten (en dat zijn er nogal wat!) Ik wilde het wel eens meemaken.
We gingen al vroeg op pad met onze Britse vriend Simon, zijn moeder Pam en de kleine Aaron. Om half 6 liepen we het kloppend hart van ons stadje in. Een half uur voordat de parade zou beginnen. ‘We kunnen best eerst op een terrasje neerstrijken…’, besloten we eensgezind. Die carajillo smaakte uitstekend!
Rond zessen posteerden we aan de dranghekken. Hmm… het duurde nog een uur voordat de hele optocht het eindpunt zou bereiken, wist een insider ons te melden. Pam wist nog een leuk kroegje. En dat leuke kroegje bleek in het verlengde van de ‘paradestraat’. We konden dus mooi in de gaten houden of de drie hoogwaardigheidsbekleders in aantocht waren.
We bedachten een slim plan. Eerst gingen Marc en Simon met hun drankje buiten op de uitkijk staan, daarna waren Pam en ik aan de beurt. Niks, nada, noppes… Het is wel Spanje natuurlijk, alles gaat hier tranquilo. Na een uitkijkwissel en een tweede glas wijn zagen Pam en ik een lege paradewagen het straatje in rijden. Shitty, hebben we het toch gemist?
Metershoge poppen schreden richting het kerkplein.
Poeh, gelukkig niet! Het is ons niet duidelijk geworden welke hotshot in deze wagen heeft gezeten, maar er was een hoop tumult op in de straat. Metershoge poppen schreden richting het kerkplein. Dat wilden we van dichtbij bekijken! We goten de laatste slok wijn in het keelgat en haastten ons een beetje giebelend naar het epicentrum van alle activiteiten.
Wat was dat leuk gedaan! Eigenlijk heel simpel, de armen en benen van de marionetten waren gemaakt van flexibele buizen, zoals je ook bij een wasdroger gebruikt. Het hoofd was een papieren Chinese lampenkap. Verlichtingsslierten er in en klaar is Kees. De ‘poppenspelers’ waren van top tot teen in ’t zwart gekleed, dus die vielen in het donker niet op.
Ah, Koning Één maakte zijn entree met een groot gevolg. Al snoep strooiend en wuivend. De andere twee Koningen volgden zijn voorbeeld. Het voelde even of ik in de tijd teruggeworpen werd en weer met mijn kinderen op de Alphense brug Sinterklaas stond op te wachten. Toen klappertandend van de kou, nu met open jasje…
