Ook in Spanje worden kinderen na de ‘escuela primaria’ (groep 8 dus) brugpiepers. Van de oudsten opeens weer de jongsten. Nét zo spannend als voor Nederlandse koters. Het afscheid van de Spaanse basisschool wordt uitbundig gevierd.
Een feestelijke ochtend staat op het programma met de uitreiking van de rapporten, toespraakjes, gedichten en een heus blokfluitconcert. En yep, de kinderen zijn hiervoor net zo nerveus als Hollandse scholieren wanneer de musical in zicht komt.
Ik voel me vereerd
Of ik met Nely mee wilde naar het afscheidsfeestje van haar dochter Julia. Wow, zo’n afscheid van de Spaanse basisschool wilde ik graag meemaken… Afgelopen woensdag liep ik dus tussen alle Spaanse ouders en opa’s en oma’s het schoolgebouw in. Overal om ons heen dwarrelden nerveuze bijna-tieners. Wij werden een zaaltje in gedirigeerd, terwijl de kinderen achter de coulissen verdwenen.
We zaten verwachtingsvol met z’n allen op rijen bioscoopstoelen te wachten. Daar kwamen ze. Zo’n twintig kinderen liepen in een sliert het lokaal in. Uiteraard onder luid applaus van de omstanders.
In het Valenciaans
Het hoofd van de school, een jonge vrouw, gaf in het Valenciaans een toespraak. Nou is mijn Spaans nog niet optimaal, maar hiervan verstond ik maar anderhalf woord. De strekking was me duidelijk en ik kreeg zelfs een brokje in mijn keel toen de juf haar tranen liet lopen…
Één voor één werden de scholieren naar voren geroepen om hun rapport in ontvangst te nemen. Met fotomoment uiteraard. Hmm… vreemd. Julia kwam maar niet aan de beurt. Nely en ik keken elkaar eens aan en haalden vragend onze schouders op.
En ja hoor, het moppie hoorde bij de laatste drie die extra in het zonnetje gezet werden. Ze hadden namelijk de beste cijfers gehaald! Ik glom net zo hard van trots als Nely.
Selfies, heel veel selfies…
Even later, na het officiële deel, slenterde iedereen het schoolplein op. Er werden kiekjes geschoten. En selfies, heel veel selfies… De jongens werden uitbundig, de meisjes emotioneel en vielen elkaar telkens in de armen. Dit veilige leventje was voorbij, hierna zouden ze uitwaaieren naar verschillende middelbare scholen en niveau’s.
Tijd voor Nely en mij om afscheid van de Spaanse basisschool te nemen. We liepen het plein af. Julia, wiens grootste wens is om juf Engels te worden, riep me na: ‘Bye bye, second mom!’ Mijn dag kon niet meer stuk…
