Poeh… het is onstuimig weer bij Ibiza Stad!
Mijn eyeliner is min of meer geslaagd. Het is me zelfs gelukt mascara op te brengen… Niet echt een prestatie zou je denken, maar op een hevig deinende boot is ‘t een uitdaging. Deze viezerik heeft vanochtend douchen overgeslagen en m’n haar wassen was al helemaal geen optie. Dus stevig wijdbeens tegen de wasbak geklemd heb ik me wat opgefrist een natte lap. Moet kunnen voor één dagje. Ik geef ‘t onstuimig weer de schuld.
Gistermiddag begon de ellende al toen we richting Ibiza Stad koersten. Het leek onze overtocht van Sete naar Burriana wel waar ik absoluut zeebenen nodig had! Eerst zat ik heerlijk op de boeg, vurig te hopen dat ik dolfijnen zou spotten. Even later werden de golven heftiger en iedereen zwalkte als een dronken tor over de boot. Ik hoorde een hoop gekletter in de woonkamer en keuken en zigzagde naar de plekken des onheils. En ja hoor, plant ondersteboven en zielig geknakt.
Ik sjoelde alle meuk naar Peter
Ook de inhoud van ons voorraadkastje in de keuken rolde vrolijk over de vloer. Een pot asperges had z’n deksel verloren en alles rook naar dit Hollands goud. Op m’n knietjes probeerde ik alle blikken en tubes weer in het kastje te zetten. Tot bij een volgende grote deining alles, maar dan ook alles uit het kastje zeilde. Mijn reactie was niet al te netjes… Ik sjoelde alle meuk naar Peter, die ook op zijn knieën zat en alles lukraak weer in de kast mikte. En hup, snel de deur dicht!
Maar poeh… tijd om te koken voor negen man. Net als vanochtend in de badkamer, stond ik gisteravond wijdbeens tegen het fornuis aan geklemd. Best trots dat ik de tuinboontjes, doperwten, kip en tortilla española op tafel kreeg. Het water stond in onze glazen te klotsen.
Straks gaan we fijn aan land en in Ibiza Stad struinen naar leuke winkeltjes en fijne terrasjes. In de tussentijd gaat Marc op zoek naar een rustiger plekje voor de boot. En ik beloof dat ik dan ga douchen…
