‘Opaatje…’, fleemde Max vorige maand. ‘Mogen Kim en ik een weekje naar Spanje komen? Vanzelfsprekend! Tickets voor 7 augustus waren zó geboekt. Hans bedacht dat ‘t leuk zou zijn als Max’ broers ook naar het het zonnige zuiden zouden afreizen en zo begon onze gezellige, drukke maand. Mét klopjacht op restaurants!

Omdat in ons huis geen ruimte is voor vier logees, namen ze hun intrek op de boot. Die ligt op spuugafstand van ons nieuwe onderkomen nog steeds met ‘Storm-Gloria-schade’ aan de kade! Tja… het gaat allemaal niet zo snel hier.  Max, Kim, Maarten en Mick hebben de tijd van hun leven gehad. Zwembad, zee, BBQ, een prachtig meer en lekker onderuitgezakt met een ijskoud drankje op het terras van de toffe strandtent Moloko. Het leek ons een goed idee om de vakantie  af te sluiten met een etentje buiten de deur.

(lees verder onder de foto)

Moloko Burriana

Pizza & Pasta in Castellón leek ons een goed idee.

Zoals de naam al doet vermoeden vind je daar allerlei pasta’s en pizza’s in buffetvorm, maar ook sushi, salade en toetjes! En dat op zondagavond voor een heel lief prijsje. Hmm… toen Hans bij binnenkomst afrekende bleek de prijs verdubbeld. Er was maar één tafel bezet, de buffetten waren leeg.

Het bleek de bedoeling dat we telkens een bestelling plaatsten, gevolg van de Corona pandemie. Dat viel vies tegen! Het is juist zo lekker om telkens een beetje van dit en een beetje van dat te halen. Hans en ik keken elkaar aan en stapten op. De rest volgde ons verbouwereerd en de restauranthouder gaf beduusd het geld terug.

Een klopjacht op restaurants volgde

De wok bleek gesloten, in een ander restaurant mochten we niet met z’n negenen bij elkaar zitten. Uiteindelijk zijn we gezwicht voor een goeie hamburgertent, waar ik fantastische spareribs heb gegeten.

Na dit avontuur vloog ik met Hans’ kleinkinderen voor een paar dagen naar Nederland voor de 84e verjaardag van mijn vader. Het was heerlijk om mijn ouders, kleinkinderen, familie en vriendinnetjes te zien! En er stond nóg meer leuks op stapel. Mijn dochter Vera kwam namelijk voor een lang weekend naar Spanje.

Vanzelfsprekend hebben we gewinkeld, geluierd en bijgepraat.

Fijn, zo één op één met mijn meisje! Een paar jaar geleden had ik twee fifties polka dot jurkjes mét petticoats gekocht voor een fotoshoot. Daar is ‘t nooit van gekomen. Ik heb ze uit de mottenballen gehaald en Marc heeft prachtige foto’s van ons gemaakt. Ik kan het niet laten een paar beelden te delen, ik ben dan ook zo trots!

Aioli en mozzerella, lekker vegan…

Voordat ze maandagmiddag weer in het vliegtuig naar Nederland zou stappen, zijn we Valencia nog even in geweest. Ook deze trip wilden we afsluiten met een lekker etentje. Vera had al op vegan restaurantjes gegoogled en gewapend met Google Maps dwaalden we door smalle straatjes. Gevonden! Maar op maandag gesloten…

Een ander tentje bleek van een stichting te zijn waar we ons moesten aanmelden als lid van de club. Maar dat ging ons een beetje te ver. Bij het volgende restaurant verzekerde een ober ons vol vuur dat ie wel een veganistische maaltijd op tafel kon zetten. Met aioli, mozzarella en een gekookt eitje… Nou jongen, je hebt het concept niet  helemaal begrepen. Poeh, wat een klopjacht op restaurants!

Uiteindelijk hebben we op een plein een zalige vegan paella gegeten. Wel met één oog op m’n horloge, want Vera’s incheck tijd kwam steeds dichterbij! Maar ‘t is allemaal gelukt en ze zat keurig op tijd in het vliegtuig. Volgend jaar weer graag zo’n gezellige, drukke augustusmaand graag!