Mijn kleine vriend is al een poosje in de ban van dromen. Tijdens mijn laatste bezoek aan Thailand vertelde kleinzoon Nathan (8) honderd uit over monsters, spoken en vampiers. Vanzelfsprekend met bijbehorende enge geluiden en wijdse armgebaren. En dat terwijl hij toch geen griezelige films mag kijken… maar wie weet wat voor spannende onzin zijn schoolvriendjes uitkraamden.
Ik bedacht me dat mij dochter (nu bijna 29) als kleine meid met té spannende dromen als een roosje sliep, nadat ik een dromenvanger in haar slaapkamer had opgehangen. Ze heeft ‘m trouwens nog steeds boven haar bed hangen, maar nu ter decoratie. Misschien zou het voor Nathan ook werken, maar waar haalde ik in Thailand dit wondermiddel vandaan?
Wat was ik blij dat ik in een enorme shoppingmall een klein kraampje met dromenvangers spotte! Nadat ik een overpriced klein exemplaar had gekocht liep ik linea recta weer terug naar de verkoopster. Ik wilde er nóg één. Terwijl ze een identieke in het tasje liet glijden, legde ik haar uit: ‘Één voor bij papa en één voor bij mama…’
Verbaasd liet Nathan de ring met web en veertjes aan zijn vinger bungelen. Toen ik ‘m vol overtuiging vertelde dat dit mooie native American voorwerp slechte dromen tegenhoudt, straalde hij. De volgende ochtend meldde hij opgelucht dat hij een fijne droom had gehad. Van Frank begreep ik dat hij het laatste half jaar niet meer verrast werd door monsters en vampieren. Nathan koestert zijn dromenvangers en vanzelfsprekend gaat er eentje mee als ze een weekend naar Bangkok of Koh Chang gaan.
Vorige week vertelde Frank lachend dat Nathan nog steeds vol van dromen is, maar nu van vrolijkere. Hij wil vooral ook weten wat anderen gedroomd hebben. Franks lieve vriendin Fuse deelde dan ook welwillend mee dat ze in haar droom in de woonkamer stond en dat Nathan daar ook was. Dat liet hij even op zich inwerken en mijmerde toen: ‘Wat gek… ik heb jou niet gezien in mijn droom!’
