We hebben een leuk hotelletje in Chiang Mai. Het ligt in een klein, rommelig zijstraatje waar je absoluut geen nieuw gebouw verwacht. Ruime kamers, een fijn zwembad en bovenal geweldig vriendelijke eigenaren. Ook nog ‘s fijn geprijsd terwijl het Songkran is! Het ontbijt is simpel en de koffie is écht niet te doen, maar dat nemen we op de koop toe. Ik red me deze vijf dagen wel met zakjes Nescafé.
Mijn ‘personal assistant’
Mijn kleinzoon Nathan (11) gaat zonder mopperen mee van markt naar markt om in te kopen voor Happy Hippie. Hij blijkt zelfs een geweldige ‘personal assistant’ te zijn en gaat bijvoorbeeld op mijn verzoek op jacht naar die etuis met wit borduursel. Ik let wel op een goede dagindeling zodat hij ook ruimschoots de tijd heeft om te zwemmen, te tekenen of om in bad te dobberen.
.
In het zwembad windt ie iedereen om zijn vinger. Het oudere stel uit Israël doet gezellige waterspelletjes met hem, het Thaise meisje is urenlang zijn speelkameraad. En deze oma? Die houdt met haar ebook alles vanaf het droge goed in de gaten. Ik hou dus niet van zwemmen en nattigheid.
.
Songkran met heel veel nattigheid
Maar aan die nattigheid kan ik niet ontkomen. Het is Songkran, het Thaise nieuwjaarsfeest. Dit gaat gepaard met een heleboel water! Langs de kant van de weg staan mensen met emmers water, tuinslangen en waterpistolen. De officiële optocht wordt zelfs vergezeld door een paar enthousiast spuitende brandweerwagens. Elke voorbijganger krijgt de volle laag.
.
Als we na een marktbezoek in een tuktuk zitten met een flinke stapel plastic tassen tussen ons in, knikken we elkaar tevreden toe. We zijn maar een ietsiepietsie nat geworden van het naar de tuktuk gegooide water. Ik ben nog niet uitgeknikt en flatssss… een volle laag! En dat nog twee keer. Nat tot op ons ondergoed stappen we lachend het hotel binnen.
.
Zo, Songkran zit erop. Net als ons bezoek aan Chiang Mai. Bij thuiskomst vertelt mijn schoondochter dat Nathan een waterpistool krijgt. Woensdag is het namelijk Songkran in Pattaya…
