Een verhaal over trouwe en minder trouwe viervoeters… Onze Hollandse honden zijn a part of the family. Ze wonen in onze huizen, krijgen alle aandacht, het beste hondenvoer. Als dank krijgen we eeuwige trouw.
‘Goed hè, baas’
Mooi meegenomen dat ze ons dwingen minimaal drie keer per dag onze neus buiten de deur steken. En chapeau voor alle commando’s die ze feilloos uitvoeren. Zit, af, naast… Je smelt toch als je zo’n trouwe hondenkop met een ‘goed hè, baas!’ omhoog ziet kijken.
Hier in Thailand gaat ‘t nét even anders. Bijna alle honden leven op straat. Ze lanterfanten wat, snuffelen tussen het afval op zoek naar iets eetbaars en liggen landerig midden op de weg. Ik houd ze niet uit elkaar, ze zijn allemaal lichtbruin en van ‘t zelfde formaat.
101 Dalmatiërs
Meestal is het pais en vree, maar soms ontstaan verschrikkelijke ruzies. Om een stuk eten, om terreinbehoud of om wat dan ook. Ze blaffen en huilen dan de longen uit hun lijf. Doet me denken aan Disney’s 101 Dalmatiërs, wanneer die ouwe bruine hond doorkrijgt dat de puppies in gevaar zijn. Hij start een hondenconcert dat heel Londen doortrekt.
Als ik zonder ‘fietsfratsen‘ op de mountainbike naar ‘huis’ ga, moet ik af en toe om zo’n lui exemplaar heen slalommen. Soms krijgen ze de geest en rennen blaffend een stuk achter me aan. Ik ben niet bang.
Wel beleefde ik een angstig momentje toen ik mijn fiets van een paal bij een appartementencomplex wilde losknopen. Achter een hekje stond een Rottweiler vervaarlijk te grommen. Het lukte me niet één, twee, drie om de juiste cijfercombinatie te draaien en hij werd steeds woester. Hij sprong van nijd bijna over het hek. Brrr…
Ze janken mee
Volgende week ga ik naar Lonely Beach op Koh Chang. Weer lekker de hippie sfeer opsnuiven. En ook daar zijn straathonden, maar niet bij Stone Free. De witte herdershond en twee ratjetoe-honden krijgen hier alle aandacht. Ze worden geknuffeld, luisteren prima en janken ‘s avonds zelfs op de muziek van de band mee.
Een van deze honden is zó verknocht aan z’n baasjes, dat ie helemaal over z’n theewater is als ze er even niet zijn. Trouw wacht hij voor de ingang van Stone Free en jankt zachtjes. Zou ‘t een reïncarnatie van een oerhollandse hond zijn?
