Laat ik een beeld schetsen van een gewone dag tijdens deze Thaise vakantie. ‘s Morgens als ik opsta is het huis is nog in diepe rust. Frank en zijn collega werken Nederlandse tijden en sluiten de computers pas rond 23.30 uur af. Ik maak een kop Nescafé (háált ‘t niet bij de Jura-koffie thuis, maar ach… ‘t is vakantie), installeer me op het terras en iPad wat. Na een frisse douche nog ‘s een kop koffie.
Zo halverwege de ochtend leggen we de mountainbike in de laadbak van de pick-up en taaien Frank en ik af voor een ontbijt in een restaurantje. Lekkerrrr… Daarna dropt hij me op de boulevard en knoop ik de fiets vast aan een paal bij de ‘witte massage’. Eigenlijk heet ‘t O-Ring Massage, maar het is een witgekalkt gebouw met witte massagestoelen. Vandaar.
Op het strand van Jomtien strijk ik neer in een strandstoel, zo’n eenvoudige deckchair. Onder de versleten parasollen bestel ik ‘watuh’, koop fruit bij een venter en haal m’n e-reader te voorschijn. Tijdens het lezen van een thriller, schud ik met grote regelmaat vriendelijk mijn hoofd. Nee, ik wil geen t-shirt, horloge, hennatattoo of gedroogde inktvis. Ook geen armbandje, petje of omslagdoek…
Ze poetst mijn oren grondig
Aan het eind van de middag verkas ik naar de witte massage. Vandaag kies ik niet voor een Thaise massage, maar voor een hoofd-, schouder- en nekmassage. Een spichtig type wijst me een massagestoel, legt een handdoek over me heen en gaat op een krukje achter me zitten. Ik weet dat ze gaat beginnen met een vochtig handdoekje op mijn gezicht. Verbaasd ben ik als ze fanatiek m’n oren van binnen en buiten poetst.
Vervolgens begint ze met eenzelfde fanatisme mijn hoofdhuid te masseren. Met erg snelle bewegingen, ik word er nerveus van. Ik ben blij als ze zich concentreert op mijn nek en m’n haar met rust laat. De pot met tijgerbalsem gaat open en grote klodders verdwijnen in mijn nek, op mijn schouders, m’n armen… En tussendoor grabbelt ze telkens weer woest door mijn haar.
‘Pain, madam?’ grinnikt ze
Ik laat haar in Jip-en-Janneke-Engels weten dat ze voorzichtig moet doen met mijn rechterschouder. De verkalkte pees blijft pijnlijk. Als ze met al haar kracht deze schouder kneedt, grinnikt ze ‘Pain, madam?’. Venijnig antwoord ik ‘Yes! And nót funny!’
Zonder fooi te geven verlaat ik met coupe chaos het pand en stap op de fiets. Morgen een andere masseuse!
