Thailand Blog 75 – Van dropje naar schrijfmachine toets
Toegegeven, twee jaar geleden heb ik een misser gemaakt… Ik had namelijk al een paar kleine tatoeages laten zetten op Koh Chang. Niet machinaal, maar traditioneel met bamboe. Naast mijn lijfspreuk op mijn rechtervoet, de lilawadee (Thaise nationale bloem) als frivole tegenhanger op mijn linkervoet en Hans’ paraaf op mijn hart, wilde ik nog één kleintje.
Mr Blue, die eerder vakkundig de bamboe pen gehanteerd had, was met de noorderzon vertrokken nadat zijn vrouw Khun Oh hem verlaten had. Ik stapte daarom binnen bij een andere aanbevolen shop. Hmm… de man die zo geroemd werd leek me een ietsiepietsie jong voor een tattoo artist. Terwijl ik al in de stoel lag, vertelde hij dat zijn vader die fantastische ink-master was. Zelf had hij er altijd met z’n neus bovenop gezeten.
‘Ach… wat kan er nou mis gaan met het zetten van een ouderwetse typemachine toets?’, dacht ik. Nou, veel! Mijn mooie design werd een misvormd dropje. Getver. Twee jaar lang knaagde dit Kokindje aan me. Gelukkig zat ie onder mijn kleding, naast het paraafje.
Op Lonely Beach barst ‘t van de tattoo shops en ik keek gisteren in het voorbijlopen bij Noy Tattoo naar alle uitgestalde foto’s van geslaagde lichaamsdecoraties. Ik raakte met Noy aan de praat en vertelde dat mijn tattoo ugly was. Wilde ik een cover up? Nope, diezelfde toets, maar dan mooi…
Even later lag ik in de stoel. Noy, met z’n ontblote en prachtig getatoeerde bovenlijf, pakte ‘t vakkundig aan. Zijn lange haar ging in een knot, hoofddoek er om heen en zowel zijn instrumenten als mijn dropje werden zorgvuldig gesteriliseerd. Hij is vijf kwartier geconcentreerd bezig geweest in plaats van de 25 minuten van de knul, die net geleerd had binnen de lijntjes te kleuren. De ‘2’ was niet echt meer recht te trekken, maar wat ben ik blij met het resultaat…
Joehoe, mijn misser is foetsjie! Thanks, Noy…
