De Aziatische beestenboel is een tikkie anders dan thuis. Geen aangelijnde honden en poepzakjes. Deze mensenvrienden lopen gewoon los en verbazingwekkend genoeg stap ik nergens in de hondenpoep. Gisteravond kwam een gezelligerd kwispelend mijn terrasje op en viel als een blok naast me in slaap.

Langs datzelfde terrasje slenteren ook minder aaibare exemplaren, zoals een nogal luie pad en razendsnelle hagedisjes. Toen een flinke mannetjesaap het pad opkwam en twijfelde of hij mijn trapje op zou lopen, hield ik mijn hart even vast. De herinnering aan de brutale aap die vorig jaar mijn iPad uit m’n handen wilde jatten popte gelijk op. Godzijdank liep deze monkey rustig verder!

Ook was ik not amused toen ik geknisper in mijn prullenbakje naast de wc hoorde. Bij inspectie bleek er een kakkerlak-achtige rond te scharrelen. Ik heb ‘m (met excuus aan iedereen die het insect buiten gezet zou hebben) met haarlak stijf gespoten.

Net heb ik lekker met toast, gebakken eitjes en goeie koffie ontbeten bij Stone Free. Toen ik na een toiletbezoek pannetjes water uit de grote regenton schepte om door te spoelen, keek een grote bruine pad me strak aan. Even dacht ik dat het een stenen beeldje was, totdat ik minimale bewegingen zag. Ik heb snel mijn mobiel gepakt om dit gezelschap op de foto te zetten…

Ik kan enorm genieten van de gekko’s en tokhe’s, die vooral ‘s avonds een keel opzetten. Deze salamanders roepen hun eigen naam, echt geinig. Zolang ze buiten blijven, hè… Ik heb ze allebei namelijk eens in mijn hut gehad en dat vond ik toch minder leuk. Tjitjaks zijn van harte welkom. Ze brengen geluk, wordt gezegd.
En op de heenreis naar het eiland Koh Chang had ik trouwens een minder plezante ontmoeting. Ook op de wc… Op de ongelofelijk oude veerboot moet je met kleine treedjes afdalen naar ‘t piepkleine wc’tje. Ik stapte over de waterbak met steelpan heen om (op z’n Frans) mijn voeten op het wc-plateau te zetten.
Tijdens het doorspoelen voelde ik wat steken. Het was zo schemerig, dat ik niet zo goed kon zien wat z’n tandjes in mijn voet wilde zetten. Getver, er zat een enorme kever (lees zo’n 5 cm) op mijn slipper! Woest begon ik in de beperkte ruimte met m’n voet te wapperen. Maar ik had letterlijk met een vastbijter van doen. Uiteindelijk heb ik met mijn flipflop in de hand het insect kunnen afschudden.
Over een uurtje vertrek ik van Koh Chang. Weer met de veerboot natuurlijk. Deze keer zorg ik dat ik tijdens de overtocht niét hoef te plassen