Nathan en ik hebben zo onze ritueeltjes tijdens de vakantie op het mooie eiland Koh Chang. Zodra ik ‘s morgens mijn ogen open doe, kijk ik in het stralende gezicht van de bijna 7-jarige. ‘Yeah, you wake up!’ wordt binnen een paar seconden gevolgd door ‘I’m hungry…’ Daar hebben we rekening mee gehouden. Cornflakes, pakjes melk en een schaaltje staan in de aanslag voor deze goeie eter.
‘t Is alweer onze laatste gezamenlijke dag op ‘t mooie eiland Koh Chang. Vijf dagen met elkaar op pad was een feestje. Maar er wachten stapels werk ongeduldig op Frank en overmorgen luidt de schoolbel weer voor Nathan. Morgen zo rond het middaguur vertrekken ze weer naar huis. Ik heb besloten nog twee dagen aan mijn hippie-style verblijf te plakken. Ook een feestje!
Zo aan ‘t eind van deze laatste ochtend haalt Frank ons op. We bungelen wat aan het strand van zijn mooie hotel en Nathan vindt de glijbaan van het ene naar het andere zwembad absoluut het einde. En daar krijgt ie natuurlijk weer trek van! We willen even later voor het diner neerstrijken in het leuke restaurant van het hotel, maar jakkes… het begint te miezeren. Dan maar binnen in plaats van op het strand.
Terwijl we nét de eerste hap van onze maaltijd in demond willen schuiven, wordt met een hoop bombarie cabaret aangekondigd. Huh…? Dat stond niet op het menu! Bij de personeelsingang staan vier met glitters en glimmers uitgedoste dames te wachten op het startsein. Daar gaat ‘t mis. De regisseur krijgt de juiste muziek niet te pakken. Een avonturenfilm intro wordt binnen een paar seconden vervangen door andere woeste muziek. De dames staan twijfelend en onzeker te wachten. Yes, de juiste deun is gevonden!
Elegant trippelen ze het overdekte terras van het restaurant op (het regent nog steeds). Bij een nauwkeurigere blik zie ik dat het geschminkte meiden én jongens zijn. In rap tempo volgen de artiesten elkaar op, steeds in andere outfits. Het is een beetje vergane glorie, met hier en daar een gat in de netkousen en afgezakte, geknakte veren. Nathan verliest na een paar minuten de aandacht en stort zich op zijn lekkere eten. Als we ‘m vragen wat hij van de show vindt, antwoordt hij droog: ‘They look like chickens!’
