Mijn grote vriend is alweer 8 jaar. En gek op z’n oma. Vanzelfsprekend is dit wederzijds, ik vind ‘m zo ongeveer het mooiste, liefste jongetje op aarde. Jammer genoeg zien we elkaar niet vaak. Hij woont in Thailand, ik in Spanje. (By the way, al m’n kleinkinderen zijn de mooiste en liefste! #grootomahart)
Toen we allemaal nog in Nederland woonden, stapte ik nogal ‘s in mijn autootje om op Nathan te passen. Vooral in de periode dat z’n mams bijna twee maanden in het ziekenhuis lag. Ik stond om half 8 al op de stoep en bracht de hele dag met de peuter door. Boodschappen, wandelen, middagslaapjes, lunchen en spelen. Ondanks die spannende tijd hebben we het met z’n tweetjes heel leuk gehad.
Vanaf zijn vijfde woont ie alweer in Thailand en heeft het Thais accentloos onder de knie. Hij is mijn tolk/vertaler, hoe handig is dat! Over een kleine twee weken vlieg ik weer naar Azië en we kijken er allebei naar uit.
Als ik dan ‘s morgens wakker word, kijk ik in het stralende bekkie van Nathan. ‘Goodmorning, oma! Let’s have breakfast…’ Ontbijt is namelijk het belangrijkste moment van de dag voor hem. (Als ik ‘m welterusten wens, zeg ik altijd ‘good night, sleep tight, see you tomorrow’, wat steevast wordt aangevuld met ‘and have breakfast!’)
Nu is hij de trotse eigenaar van een tablet. Mét internet. Zoonlief heeft de kindvriendelijke Messenger app geïnstalleerd zodat we kunnen videobellen. En dat kan hij helemaal zelf, blijkt… Eergisteren lag ik echt super laat in bed. Mijn vriendinnetje landde om 11 uur ‘s avonds op de luchthaven van Valencia. Natuurlijk moesten we op de boot met een wijntje in de hand uitgebreid bijpraten. ‘t Werd 02.00 uur voordat ik mijn luikjes sloot.
Een uurtje later, toen ik diep in slaap was, hoorde ik mijn mobiel pingelen. Met één oog keek ik op het display en zag dat Nathan wilde videobellen. ‘Hmm… met zijn vingertjes op de verkeerde knoppen’, dacht ik en sliep weer verder. Om 04.00 herhaalde dit tafereeltje zich, maar ik was té slaperig om te reageren. Tegen zessen trilde mijn telefoon wéér! Zou er toch wat aan de hand zijn?
Ik nam op en Nathan begon direct vrolijk te babbelen. ‘Hallo oma, wat ben je aan het doen? Ik heb net rijst met ei gegeten en…’ Een spraakwaterval dus. Frank kreeg het in de gaten en breide snel een eind aan het gesprek. ‘Laat oma nog maar lekker slapen!’ Toen ik later die ochtend écht wakker was, zag ik een hele sliert foto’s en spraakberichtjes in Messenger. ‘I made funny photo’s’ en ‘Oma is a pretty girl’. Hij is dus gek op z’n oma! Is dat fijn wakker worden or what?
