Wat een trage dag was het gisteren! Niet dat ‘t aan mij lag, ik was vóór zevenen het bed uit. Mijn weekje Lonely Beach op Koh Chang zat er namelijk op en om 9.00 uur zou ik worden opgepikt door een busje richting Jomtien. Na ‘t ontbijt zat ik mijn tijd vol te lanterfanten in de lobby.
Om kwart over negen was ik even bang dat ze me vergeten waren. Maar, er kwam een scooter aangeraced en in gebrekkig Engels werd me duidelijk gemaakt dat ik half tien zou worden opgehaald. De man wapperde ongelukkig met zijn handen en verklaarde ‘rain, rain…’.
Opgelucht stapte ik later in de minivan. Ik was de eerste. Om de feestvreugde te verhogen kreeg ik een oranje sticker opgeplakt. Of ik weer op schoolreis was! De chauffeur vond het inderdaad doodeng om in de motregen te rijden. Met een vaart van 20 km/u vlogen we over de bochtige weg.
Geïrriteerde automobilisten
Bij het geringste vermoeden dat er tegenliggers aan zouden kúnnen komen, stond ‘ie op de rem. Auto’s en scooters haalden ons geïrriteerd in. Onderweg pikten we nog een paar reizigers op. Ook daar namen we alle tijd voor. Mijn medereizigers en ik werden er lacherig van. De sfeer zat er in.
Natuurlijk zagen we door ons Nicky Lauda tempo de veerboot voor onze neus vertrekken. Gelukkig hoefden we maar een uur te wachten op de volgende. Na de oversteek werd ons bonte gezelschap bij een restaurantje afgezet. Lunchtijd. Godzijdank werd onze bagage overgeheveld naar een andere minivan, mét andere chauffeur. Deze man zette er goed de vaart in. Zou ik dan toch nog wat aan mijn middag hebben? Jammer, we gleden van file in file. Lang leve mijn e-reader!
Ongerust
Het was dus een trage dag, waar geen eind aan leek te komen. Om kwart over vijf stapte ik bij het busstation uit, waar Frank me na een seintje zou ophalen. Op mijn ‘Thaise mobieltje’ zag ik zeven gemiste oproepen van ‘m. Eenmaal aan de lijn kreeg ik bijna niet de gelegenheid om te vertellen dat ik gearriveerd was. ‘Waarom neem je je telefoon niet op? Je had er al uren kunnen zijn! Weet je hoe ongerust ik ben? Ik kom er nu aan!” Ik wacht op een muurtje, steek een sigaret op en glimlach. De rollen zijn omgedraaid, zoonlief maakt zich zorgen om mams…
