Op het moment dat mijn voet de bovenste traptrede aantikte, riep Marc vanuit de keuken: ‘Margaret, kom eens kijken!’ Aan zijn stem hoorde ik dat het wel iets heel bijzonders moest zijn. Ik keerde om en denderde weer naar beneden. Gebogen voor de geopende vaatwasser wees hij naar het rek met vieze glazen. Je gelooft het niet, maar we hadden een muis in de vaatwasser!
Achter de borden en foetsie…
Niet zo dood als een pier, maar een pienter kijkend levend beestje. Razendsnel glipte het muisje naar beneden. Achter de borden en foetsie… We hadden geen idee hoe hij dat flikte. En ook niet hoe hij ín de vaatwasser was gekomen. Hadden we ‘m gemist toen we de borden in het rek zetten en het knagertje er vrolijk in hopte?
Ik weet wél hoe de muis in huis is gekomen. Ik heb een stout katje en ze gaat met regelmaat op rooftocht in de Spaanse sinaasappelvelden en brengt al haar buit trots mee naar huis. Krekels, sprinkhanen, baby mollen. En een muis dus. Toen ze ‘m in de woonkamer los liet om mee te spelen, was het muisje haar te slim af en ging er vandoor.
Vanzelfsprekend hielden we die dag de machine strak in de gaten
Meisjesmuis
We trokken het apparaat onder het aanrecht vandaan en vonden allemaal brokjes piepschuim op de vloer. De slimmerd had dus een tunneltje gemaakt tussen de binnen- en buitenwand. Ik had weer een grijns op mijn gezicht toen Marc opmerkte dat ‘t absoluut een meisjesmuis moest zijn omdat ze zo slim en bijdehand is…
Ondertussen wordt de vaatwasmachine niet meer gebruikt omdat we aan het verhuizen zijn. Geen kruimels meer voor het muizenmeisje. Ik laat de schuifpui in de keuken trouwens wagenwijd open staan, zodat ze op zoek kan naar een andere vaatwasser…
