Maarten had me al het een en ander verteld over de Noorse eindejaarstradities. In de vijf volle dagen dat ik in Torp zou zijn, stonden er wel vier etentjes gepland met zijn Noorse familie (lees hierover in mijn blog traditioneel multiculti) Omdat hij met de kerstdagen fulltime gewerkt had, begonnen we met een kerstdiner op de 29e. Toen zijn schoonmoeder Trine, die in Bergen (zo’n 800 km verderop) woont, hoorde dat ik van de partij zou zijn, meldde ze vrolijk: ‘Gezellig, dan komen wij ook!’.
Maarten en Christine hebben de hele dag met verhitte gezichten in de keuken gestaan om het eten voor elf man in elkaar te knutselen. Ooit gehoord van ‘ribbe’? Dat is dus een enorm stuk buikspek. Klinkt niet zo smakelijk, maar het was uitgesproken heerlijk!
Schapen en knollen
.
De dag daarna taaiden we af naar Christine’s vader en zijn Zweedse vriendin. Maarten had zich bezorgd afgevraagd of ik pinnekjøt wel zou lusten. Huh…
pinnekjøt? Dat is dus een traditioneel Noors vleesgerecht. Gedroogd schapenvlees, geserveerd met een knollen puree. ’t Was super lekker! Hier hoort blijkbaar een glaasje aquavit bij, zodat ’t allemaal niet zo zwaar op de maag ligt. Dit in combinatie met het Noorse kerstbier maakte me nogal rozig. De kinderen dronken trouwens enthousiast ‘Jul brus’, een mierzoete roze kerst frisdrank.
.
En toen Oud & Nieuw! Wéér renden Maarten en Christine zich drie slagen in het rond om ’s avonds een geweldig diner op tafel te zetten. Later zaten we flink uit te buiken van de enorme gevulde kalkoen en de lekkere groenten en salades. Als klap op de vuurpijl had zoonlief zelf crème brûlée gemaakt, écht om je vingers bij af te likken! En koffie is in zijn gezin geen koffie zonder schaaltjes met zoetigheid. Chocolaatjes, marsepein, bonbons, snoep en handmade honingkoekjes. Hoewel ik absoluut genoeg gegeten had, ging mijn hand toch telkens naar die schaaltjes…
.
Nóg meer eindejaarstradities
.
And last but not least vertrokken we op Nieuwjaarsmiddag met twee auto’s naar Christine’s tante, die richting Oslo woont. Ik hield onderweg mijn hart vast op de besneeuwde slingerwegen. Wat was ik blij dat ik niet hoefde te rijden, terwijl Maarten en Christine moeiteloos naar het prachtige houten Noorse huis in de bossen reden. Elanden laten hier trouwens regelmatig hun neus zien, heb ik me laten vertellen. Monica had ’t slim aangepakt. Ze vermoedde al dat we de afgelopen dagen van etentje naar etentje gehobbeld waren en had een smakelijke soep op tafel gezet. Een heldere gemberbouillon met stukjes aardappel, knol, wortel en rundvlees. Met daarbij zelfgemaakte bruine broodjes en gezouten roomboter, echt weer heel lekker.
.
Voor mijn laatste avond in het hoge noorden had Maarten ook nog ’s traditioneel Noorse kerst taco’s gemaakt. Wraps, gevuld met gekruide ‘ribbe’ en een frisse mix van sjalotjes en mandarijn partjes. Weer heb ik meer gegeten dan goed voor me is. Heerlijk hoor, die Noorse eindejaarstradities!
.
Maar ja… die schaaltjes met snoeperijen stonden nog steeds op tafel. Op onverklaarbare wijze zat er steeds weer een chocolaatje in mijn mond. Dat wordt bij thuiskomst twee weken water en sla!
