Joehoe, Ibiza here we come! Trossen los en de Middellandse Zee op… Het is zo’n 8 uur varen van onze haven in Burriana naar de eerste baai. En heel op ons gemak gaan we het eiland rond, telkens gooien we het anker op een ander mooi plekje uit. Met de dingy (bijbootje, tender of hoe je ‘t rubberbootje met motor ook wilt noemen) verkennen we dan de omgeving en gaan soms aan land.
Verder is het vooral veel relaxen, zwemmen en met de sub of kano spelevaren. Aan boord met een goed boek, wijntje erbij… Klinkt niet verkeerd toch? We hebben een full house. Marc en vriendin Karelia, zijn zoon Max met z’n meisje Kim, mijn dierbare oud-collega Eva en haar dochter Silvie, onze vriend Peter en dan Hans en ik natuurlijk.
Dat betekent véél boodschappen! Heel veel boodschappen… Bij onze lokale supermarkt werden Karelia en ik met drie bomvolle winkelwagens nogal aangestaard. Huh, zoveel? Yep, sprinkhanen hè…En nóg meer want je beseft later dat je toch nog van alles vergeten bent. Dus hup, weer naar Mercadona om even later weer tassen vol aan boord te sjouwen.
En omdat je champignons en andere verse groenten niet twee weken lang fris en fruitig blijven, heb ik de afgelopen dagen vast de basis voor verschillende gerechten gemaakt. Nasi, macaroni, de Thaise gerechten holy basil (lekker pittig) en braised beef (zacht van smaak). Alvast gemarineerde kip in de vriezer, gezellig naast de homemade tomatensoep en de foe yong hai. Op ‘t laatst kon ik geen wortel of kool meer zien! En best zielig, die grote blaar op mijn vinger. Kwestie van een wok verkeerd vastpakken.
Getver, de manshoge vriezer heeft kuren! Bovenin is alles stijf bevroren, onderin koelt ie alleen wat. We hebben fanatiek op alle instellingsknopjes gedrukt, de walstroom er een paar keer afgehaald, maar noppes… Hij blijft fletsjes koelen. Dat kunnen we dus niet hebben nu we er voor twee weken rantsoen in hebben opgeslagen!
Gelukkig is de welbekende elektronica gigant op spuugafstand en hebben we razendsnel een vrieskist aangeschaft. Die staat nu naar behoren in de woonkamer te snorren. Dat wordt dus flink graaien als je bepaalde ingrediënten wil opvissen. Of we eten ‘m gewoon van boven naar beneden leeg…
