Tja, ik ben geen twintiger meer. En 30 heb ik ook al ver achter me gelaten. Ik ben ‘ha siep ha’, 55 jaar dus (in het Thais). En toch weeg ik drie kinderen en te weinig buikspieroefeningen later nog net zo veel als in m’n late tienerjaren. Dat maakt me pretty proud. Maar mijn zoon is niet zo complimenteus!
Vanzelfsprekend heb ik kraaienpootjes, vooral als ik lach. Ik heb dus een prettig leven en een positieve instelling, ik lach veel. Met grote regelmaat zwabber ik met m’n bovenarmen en constateer dan tevreden dat ik nog geen kipfiletjes heb.
Toch word ik door Frank onder de loep genomen. ‘Mam, ik weet nog dat je geen grijze haren bij je slapen had…’ mijmert ie. Zijn inspectie gaat grondig verder. ‘En je hebt donshaartjes op je gezicht’, is zijn volgende conclusie. ‘Krimp je al?’ Ja Frank, in m’n vorige paspoort was ik een centimeter langer…
Ook reisgenoot Emmie ontkomt niet aan zijn kritische blikken. ‘Ben jij net zo oud als mam? Ik zie bij jou ook donsjes’. Pff… lekker complimenteus.
Er is geen ontkomen aan; we worden ouder… Maar deze twee donsjes zitten lekker in ‘t vel en barsten nog van de plannen!
13 februari 2016
