Margaret en Google Maps… Da’s geen goeie combinatie. Soms loopt ‘t allemaal net even anders dan gepland. Zoals gisteravond, Eigenlijk zouden we met z’n allen naar een leuk restaurant gaan om wat te happen, maar de één na de ander viel af. Zoonlief was aan het werk en dat bleek nogal uit te lopen. Hij liet een maaltijd op kantoor bezorgen. Zijn vriendin zat met haar neus in de medische boeken. Zij is in China als arts afgestudeerd, maar moet toch aanvullende examens afleggen om in Thailand te mogen werken. Van nervositeit zou ze geen hap door de keel krijgen, vertelde ze.
Gelukkig ben ik behept met het flexibiliteits-gen en bedacht dat ik dan fijn met kleinzoon Nathan en z’n mam Tina naar het Tara Court hotel zou gaan. Voor mij is dat op loopafstand en Tina is een natuurtalent op de scooter door het drukke Thaise verkeer.
Trouwens, afgelopen oktober logeerde mijn dochter Vera in dit hotel. Samen met partner en de tweeling (toen 7 maanden). Mijn ‘grote’ kleinzoon Benjamin (2,5) sliep in een geïmproviseerd bedje bij oma. Gewapend met Google Maps liepen we samen de 1,2 km naar het hotel. Op de stukken zonder stoep gingen zijn handjes omhoog om gedragen te worden.
Gelukkig liep ik deze keer alleen, want door weg opbrekingen zou ‘t té link zijn voor mijn kleine vriendje. Na een heerlijke en vooral gezellige Thaise maaltijd (ik ben gék op Holy Basil!) in de Ierse pub van dit hotel besloot ik om geen motor taxi te pakken, maar om weer te gaan lopen. Braaf volgde ik de aanwijzingen van Google Maps. Ik zag de nog te wandelen meters afnemen. Huh… van nog 800 meter naar 1 km? Vervolgens naar 1,2 en 1,4! Ik kwam ook die grote parkeerplaats voor bussen maar niet tegen.
Blijkbaar had ik een afslag gemist
en zag op de kaart dat ik nu via een grote lus naar Franks appartement zou lopen. Nou ja, een wandeling na ‘t eten zou goed zijn voor me. Maar het werd steeds gekker, na 2 km was ik nog steeds niet bij de te maken lus… En ik had het warm! Mijn haar plakte in mijn nek. Gelukkig staan op elke straathoek motor taxi’s op een ‘vrachtje’ te wachten. De man in het oranje hesje keek grijnzend naar het scherm van mijn mobiel. Die farang (Thais voor buitenlander) liep flink de verkeerde kant op!
Ik stapte opgelucht achterop en in no time stond ik met weer voor de condo. Mét droog gewapperde haren, dat wel…
