Het verplichte verblijf in ‘t hotel in Pattaya is me honderd procent meegevallen. Nou heb ik ‘t geluk dat ik me zelden verveel. Gewapend met iPhone, tablet, laptop en ereader vermaakte ik me vijftien dagen lang prima. En zoals ik eerder schreef waren de drie maaltijden de hoogtepunten van mijn dag. Maar twee weken is echt genoeg en ik keek er naar uit om eindelijk naar Phuket te vliegen. En vanochtend mocht ik uitchecken uit mijn Thais quarantaine hotel!
Hmm… échte koffie!
Twee dagen geleden kreeg ik van de receptioniste een Whatsapp met uitcheck tijden. Ik koos voor 10.00 uur, want een uurtje later zou ik door Nathans moeder opgehaald worden. Uit eerdere berichten begreep ik dat ‘t nogal wat tijd in beslag zou nemen. Misschien had ik nog even tijd om naar de 7Eleven te slenteren voor échte koffie!
Om 9.00 uur stond ik al in de startblokken. Tja, beetje vroeg. Met een kop Nescafé las ik op mijn balkonnetje nog maar een paar hoofdstukken. De schuifdeur hield ik stevig dicht vanwege de muskieten. Maar zo zou ik de klop op de deur niet horen… In bovengenoemd berichtje stond namelijk dat ik absoluut niet zomaar naar beneden mocht lopen, maar dat ik opgehaald zou worden.
‘Jullie zijn me vergeten…’
Een kwartiertje voor Het Moment installeerde ik me dus maar op het puntje van mijn bed. De minuten tikten weg zonder gebonk op mijn hotelkamer deur. Om 10.15 uur pakte ik de telefoon en belde de receptie. ‘Jullie zijn me vergeten!’ Nou, nee hoor. Geduldig legde ze uit dat ik pas opgehaald zou worden als mijn vervoer voor het hotel stond. Tja, uitchecken uit een Thais quarantaine hotel lijkt niet op de standaard procedure!
Als de wiedeweerga belde ik Tina en legde de situatie uit. ‘Ik sta vlak bij het hotel al op je te wachten!’, meldde ze vrolijk. Ze zou direct doorrijden naar de entree. En yes, daar was die felbegeerde klop op de deur. Een man in een papieren overall, rubberlaarzen en met mondkapje liep voor me uit naar de lift. Eenmaal bij de receptie was het een fluitje van een cent. Een document van het Ministerie waarin vermeld wordt dat ik toch écht 100% Corona vrij ben, werd me overhandigd samen met het restant van mijn deposit. Anderhalve minuut werk!
Onderweg van Pattaya naar Suvarnabhumi Airport is langs de snelweg een ventweg met een hele sliert restaurantjes. Daar zijn we gestopt voor échte koffie. Wat was dat lekker, zeg!
